MYŚLAŁ, MYŚLAŁ I WYMYŚLIŁ

  Dawno temu napisałem „Bajkę bez morału”, a historia najnowsza trochę do niej dopisała i po niewielkich zmianach teraz brzmi ona tak:  BAJKA BEZ MORAŁU Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, czyli w środku Europy jest przedziwna i tajemnicza kraina Lecha, gdzie wszystko wydaje się ustawione do góry nogami. Nawet morze jest na północy tam gdzie zimniej, a góry na południu tam gdzie cieplej, a nie tak jak być powinno, czyli odwrotnie. Jak pokazuje historia, ludzie w niej żyją odważni i szlachetni, ale od dawna rządzą nimi ludzie nikczemni, dlatego czasy świetności ma ta kraina już daleko za sobą. Dawno, dawno temu, ruska wiedźma o imieniu Katarzyna, do spółki z władcami sąsiednich krain, postanowiła unicestwić Lechitów swoimi czarami i przez ponad 120 lat nie mieli oni swojej krainy. Po tych latach w niewoli, Lechici zdołali dużym wysiłkiem i daniną krwi własnej, czar odwrócić. Jednak widmo jej klątwy nie zniknęło i stale krąży gdzieś tam w górze, przez co kraina Lecha nie m...

  "Wątpliwość jest początkiem mądrości"                    Seneka Młodszy  No cóż, wątpienie we wszystko mądrością pewnie nie jest, natomiast uzasadniona wątpliwość to już daje do myślenia, czyli może być początkiem czegoś mądrego. Media  nasze są zapełnione zdaniami wypowiedzianymi przez różne osoby, zrozumiałymi niby i tak jakby oczywistymi, które przy odrobinie wątpliwości z naszej strony, stają się nagle niejasne i powikłane, a przy głębszej analizie całkiem nie do przyjęcia. Gdy czytam takie coś, to natychmiast wyskakuje mi taka nerwowa zmarszczka intelektualna i nie daje już spokoju. Muszę wtedy zweryfikować źródła i poszukać alternatywnych zdań innych ludzi, najlepiej mądrych, aby wyrobić sobie własne zdanie. No ale jeden z najmądrzejszych ludzi powiedział, że wie, iż nic nie wie, więc często jestem tutaj pozostawiony samemu sobie. Myślę myślę, aż coś wymyślę i wtedy już wątpić w to jakoś nie wypada. 😉 Wątpliwości ...

  „Pośród najgłębiej zakorzenionych uczuć ludzkich nie ma żadnego, które bardziej byłoby powołane do przekształcenia się w zacność, miłość ojczyzny i sumienność; bo dumny człowiek potrzebował dla siebie szacunku i by ten szacunek osiągnąć, musiał na niego zasłużyć.”  Hippolyte Adolphe Taine (1828–1893)  Duma, czyli mocne poczucie własnej wartości, niedaleko próżności i arogancji leży. Czy ja jestem dumny z siebie? No cóż, własną wartość znam i cenię, ale czy jestem aż dumny z tego, to nie jestem pewien. Bliżej dumy jest może ocena tego jaki jestem z natury, niż ze swoich zasług. Uzasadniona duma powinna iść w parze z pokorą, a ja z tą pokorą mam niejaki problem. 🙂 W ostatecznym rozrachunku, chyba jestem zadowolony z siebie, ale nie, że aż dumny. Do dumy warto mieć też trochę samokrytycyzmu, chociaż jestem czasem naprawdę dumny z niektórych swoich czynów. Można też być dumny z tego, że się jest czyimś dzieckiem, albo być dumny ze swoich dzieci. Tutaj łatwiej, bo oceniamy ...

  W tzw. "demokracji" państwo to rodzaj umowy społecznej, gdzie społeczeństwo oddaje w ręce suwerena władzę i prawo do używania przemocy, w zamian za bezpieczeństwo i godne warunki do życia. W Polsce umowa ta zawierana jest poprzez wybory powszechne. I tu by mogło być pięknie, gdyby nie pewne szczegóły. Po pierwsze, społeczeństwo zawiera umowę na podstawie kitu jaki jest mu wciskany w czasie kampanii wyborczej, a po wyborach wola wyborców staje się mało ważna i jest zamieniana na wolę wybranych. Po drugie, większość nie widzi wśród przedstawionych kandydatów na suwerena, takiego, który by spełnił ich oczekiwania i w wyborach nie uczestniczy, dlatego suweren jest wybierany najczęściej przez +/-   30% społeczeństwa, czyli na pewno nie jest to wybór większości. Po wyborach prezydenckich ogarnęło niektórych Polaków przerażenie związane z pytaniem co teraz, tak jakby nawiedził nas jakiś kataklizm, a przecież niewiele się zmieniło, prezydent był z PiS-u i teraz znowu będzie z P...