Sens i wartość życia.


 “Aby człowiek mógł być zadowolony z życia, jednym z najistotniejszych warunków jest, aby był przekonany, że ma ono jakiś sens, jakąś wartość.”
Władysław Tatarkiewicz (1886–1980)

Chciałoby się popatrzeć z oddali na swoje życie, bo z dystansu łatwiej jest oceniać i jakiś sens może by się znalazło. Ale człowiek nie może istnieć na zewnątrz swojego życia, dlatego tak właściwie to nigdy nie spojrzymy na nie obiektywnie. W świecie, gdzie wszyscy starają się przeżyć za wszelką cenę, trudno znaleźć wartość większą niż samo przeżycie, choć są oczywiście większe wartości, ale sens to jest dopiero zagadka. Gałczyński napisał:
"Wszystko jak sen wariata śniony nieprzytomnie (…)". Czy tak jest rzeczywiście, żyjemy “nieprzytomnie”, nie mając pojęcia gdzie jest tego sens? Przez całe życie gromadzimy dobra, które i tak musimy opuścić, mówi się, że dla potomnych, czyli, że nie chodzi o nas, tylko o dalszy ciąg. To jest jakiś sens, zapewnić ciągłość i sprawić żeby następni mieli lepiej. Ale co my z tego mamy, godny pogrzeb i bogaty nagrobek? Całe życie usiłuję żyć najprościej jak można, czyniąc dobro i pozwalając wróblom ćwierkać, ale życie nasze ma różne konsekwencje, a niektóre mogą burzyć nasze poczucie dobrze spełnionego obowiązku. Czasem trudno utrzymać w ryzach strumień życia, bo przecież nie wszystko zależy od nas i wystarczy przysłowiowy ruch skrzydełek motyla, aby zmienić wszystko. Ale konsekwencje dźwigamy na naszych barkach. No i teraz, co to jest ten nasz obowiązek, który mamy dobrze spełnić? Wie ktoś, w jaki sposób powinien przeżyć swoje życie? Ludziom imponuje tak zwane łatwe życie, z jak najmniejszą ilością obowiązków i jak największą ilością kasy, więc może to nie chodzi o obowiązki. Ludzie nie pomijają sposobności, aby popełniać jakieś szaleństwa, więc może Gałczyński miał rację. Zwyczajny człowiek szuka łatwizny nie zawracając sobie głowy sensem i wartością, tego jak żyje. Czy znajomość istoty życia jest w takim razie ludziom niepotrzebna? No, a co z tym zadowoleniem z życia, czy wystarczy samo przekonanie, bez wiedzy, czy sens życia polega na ciągłym jego szukaniu?
Ja myślę tak: sekunda życia to coś, na co zazwyczaj nie zwraca się uwagi, dopiero dzień, rok, lata, podlegają jakiejś ocenie, a całe życie człowieka to przecież jest mniej niż sekunda dla świata. Nie ma czegoś takiego jak ogólna wartość życia człowieka, dla wszechświata niewiele znaczymy, a dla siebie musimy znaleźć tą wartość sami, każdy inną i na tej podstawie nadać sens swojemu życiu. Ale każdy ma też niezbywalne prawo do zmarnowania sobie życia.
Czego nikomu nie życzę. ✌️🙂



Komentarze

  1. Basia1 marca 2025 04:36

    "Niespokojne jest serce człowieka, póki nie spocznie w Bogu" św. Augustyn z Hippony

    OdpowiedzUsuń
  2. odziu 7 sierpnia 2025 10:02

    A ja mam spokój serca na poziomie takim jak potrzebuje, serce spoczywające w żydowskim Bogu, jest według mnie nieprzydatne do życia. No może do życia w klasztorze, jest jakiemuś świętemu potrzebne.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Marzenia.

Obraz
 “To smutne, że głupcy są tacy pewni siebie, a ludzie rozsądni tacy pełni wątpliwości.” Bertrand Arthur William Russell Niesamowita złożoność i różnorodność światowych kultur, języków i religii jest dowodem na to, że my ludzie jesteśmy artystami i twórcami mitów. Żyliśmy, żyjemy i wydaje się, że możemy jedynie żyć w wyimaginowanych światach stworzonych przez nas samych. W związku z tym mam szereg wątpliwości. Czy człowiek jest zwierzęciem, które nie potrafi żyć inaczej, jak jedynie we śnie? Jaka jest w takim razie różnica między marzeniami, a zimną kalkulacją? Czy w ogóle jest? “Nic tak nie tworzy przyszłości, jak marzenia”, powiedział Victor Hugo. Kochamy marzenia, ale potem czekamy aby się spełniły. To jednak tak nie działa. Jeśli “coś” by spełniało wszystkie nasze marzenia, na zasadzie dżina z dzbana, to zatracilo by się całe piękno marzeń. A najpiękniejsze są marzenia niezrealizowane, bo to one nadają życiu sens, jako nadzieję, że w końcu się ziści. Niektórzy wierzą, że ktoś/co...
Czytaj więcej

Rozczarowanie.

Obraz
 "Kto niczego się nie spodziewa, nie doznaje rozczarowań." Erich Maria Remarque Rozczarowanie przeżywamy, gdy nam się nie udaje uzyskać tego, czego pragniemy. Głównym źródłem rozczarowań jest to, że pozory mylą, a wydarzenia są rzadko takimi, jakimi wydają się być i później się okazuje, że jednak rzeczywistość jest inna, niż nam się wydawało. Również nadzieje po to dają nam skrzydła, aby je móc podciąć rozczarowaniem. Jeśli twoje marzenia zaczynają się nagle spełniać, strzeż się, bo wkrótce może spaść na ciebie bolesne rozczarowanie. Można też być rozczarowanym chociaż nam się coś urzeczywistnia, coś, na co się długo czekało, albowiem urzeczywistnienie to może być nie dość wyraziste i nas nie zadowolić. Nikt nie lubi samotności, ale źródłem rozczarowań bywa również to, że na siłę próbujemy się z kimś zaprzyjaźniać. Każdy, komu zaufamy, na kogo, jak nam się wydaje, możemy liczyć, kiedyś może nas rozczarować. Za dużo przywiązania, dużo rozczarowania. Najgorsze jest rozczarowani...
Czytaj więcej

Wrażenie.

Obraz
  “Wszyscy ludzie w gruncie rzeczy są lepsi aniżeli ich zewnętrzne oblicze, niż krępujące ich pozory.”            Robert Louis Stevenson Rodzi się człowiek i próbuje wywrzeć wrażenie, najpierw na rodzicach i rodzinie, a potem na innych ludziach. Sam nie wie dlaczego, ale wciąż próbuje. W pojedynkę na tak zwanym szerokim świecie, wywiera sobą tak niewielkie wrażenie, że spokojnie można by to pominąć, ale przestać nie może. Każdy jest jednak zespolony z ogółem ludzi, nazywanym społeczeństwem i razem to już na tym świecie coś się znaczy. Wszyscy dookoła chcą wywrzeć jakieś wrażenie na pozostałych, ale to zespolenie powoduje, że wszystkie próby pojedynczego człowieka w tym tłumie są takie, jakby poruszał rękami i nogami przy pomocy sznurków jednocześnie przywiązanych do rąk i nóg innych ludzi. Psychologia twierdzi, że wrażenie to najbardziej pierwotny proces, który prowadzi do tego jak oceniają nas ludzie. Problematyczne jest w tym to, ...
Czytaj więcej