Wiek dojrzały.

 Gdzież nasza róża,
Pytam was bracia?
Zwiędła nam róża,
Dziecko to ranka.
Tylko nie mówcie:
Tak młodość więdnie!
Tylko nie mówcie:
Tak życie biegnie!
          Aleksander Puszkin,
               wiersz Róża, 1815

Młodość więdnie zbyt szybko, na pewno nie tylko moim zadaniem, mówi się, że to czas ucieka, a to my się zmieniamy. No i kurcze ten odstęp czasowy między młodością, a starością jest jakiś taki “gumowy”. W młodości wydaje się nam, że starość to tak odległa sprawa, że nie warta uwagi, a potem w wieku mocno zaawansowanym, okazuje się, że to była jednak chwila. Młodość jest jak przedmowa do książki, ale wraz z upływem czasu najczęściej wychodzi, że książka zawiera jednak co innego niż obiecała przedmowa. Gombrowicz twierdził, że młodość jest wartością samą w sobie, czyli że niszczy wszelkie inne wartości, które nie są jej potrzebne, ale zgodnie z tym co ja przeżyłem, to potem przychodzi życie dojrzałe i te inne wartości przytłaczają i niszczą to co było wartością młodości. Wpadamy w szpony systemu. Ja wpadłem po uszy, założyłem rodzinę, według obecnych kryteriów wcześnie, potem dzieci i praca najemna aby to wspólnie z żoną utrzymać na jakimś poziomie. Poprawiło się dopiero gdy zrezygnowałem z pracy najmniej, na rzecz pracy dla siebie. Było o wiele lepiej, czułem się bardziej wolny, ale do szaleństw młodości nie ma co porównywać. Mówi się, że utraciliśmy młodość, ale to jest niestety strata nieunikniona, taka kolej życia. Wieczna młodość jest niemożliwa, wiecznie młodymi są jedynie ci co umarli młodo. A starych takich jak ja, najwięcej wkurza w młodych to, że już do nich nie należą.
🍺😀
Zdjęcie pokazuje +/- połowę tego co do tej pory przeżyłem.  🤓


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Marzenia.

Obraz
 “To smutne, że głupcy są tacy pewni siebie, a ludzie rozsądni tacy pełni wątpliwości.” Bertrand Arthur William Russell Niesamowita złożoność i różnorodność światowych kultur, języków i religii jest dowodem na to, że my ludzie jesteśmy artystami i twórcami mitów. Żyliśmy, żyjemy i wydaje się, że możemy jedynie żyć w wyimaginowanych światach stworzonych przez nas samych. W związku z tym mam szereg wątpliwości. Czy człowiek jest zwierzęciem, które nie potrafi żyć inaczej, jak jedynie we śnie? Jaka jest w takim razie różnica między marzeniami, a zimną kalkulacją? Czy w ogóle jest? “Nic tak nie tworzy przyszłości, jak marzenia”, powiedział Victor Hugo. Kochamy marzenia, ale potem czekamy aby się spełniły. To jednak tak nie działa. Jeśli “coś” by spełniało wszystkie nasze marzenia, na zasadzie dżina z dzbana, to zatracilo by się całe piękno marzeń. A najpiękniejsze są marzenia niezrealizowane, bo to one nadają życiu sens, jako nadzieję, że w końcu się ziści. Niektórzy wierzą, że ktoś/co...
Czytaj więcej

Rozczarowanie.

Obraz
 "Kto niczego się nie spodziewa, nie doznaje rozczarowań." Erich Maria Remarque Rozczarowanie przeżywamy, gdy nam się nie udaje uzyskać tego, czego pragniemy. Głównym źródłem rozczarowań jest to, że pozory mylą, a wydarzenia są rzadko takimi, jakimi wydają się być i później się okazuje, że jednak rzeczywistość jest inna, niż nam się wydawało. Również nadzieje po to dają nam skrzydła, aby je móc podciąć rozczarowaniem. Jeśli twoje marzenia zaczynają się nagle spełniać, strzeż się, bo wkrótce może spaść na ciebie bolesne rozczarowanie. Można też być rozczarowanym chociaż nam się coś urzeczywistnia, coś, na co się długo czekało, albowiem urzeczywistnienie to może być nie dość wyraziste i nas nie zadowolić. Nikt nie lubi samotności, ale źródłem rozczarowań bywa również to, że na siłę próbujemy się z kimś zaprzyjaźniać. Każdy, komu zaufamy, na kogo, jak nam się wydaje, możemy liczyć, kiedyś może nas rozczarować. Za dużo przywiązania, dużo rozczarowania. Najgorsze jest rozczarowani...
Czytaj więcej

Wrażenie.

Obraz
  “Wszyscy ludzie w gruncie rzeczy są lepsi aniżeli ich zewnętrzne oblicze, niż krępujące ich pozory.”            Robert Louis Stevenson Rodzi się człowiek i próbuje wywrzeć wrażenie, najpierw na rodzicach i rodzinie, a potem na innych ludziach. Sam nie wie dlaczego, ale wciąż próbuje. W pojedynkę na tak zwanym szerokim świecie, wywiera sobą tak niewielkie wrażenie, że spokojnie można by to pominąć, ale przestać nie może. Każdy jest jednak zespolony z ogółem ludzi, nazywanym społeczeństwem i razem to już na tym świecie coś się znaczy. Wszyscy dookoła chcą wywrzeć jakieś wrażenie na pozostałych, ale to zespolenie powoduje, że wszystkie próby pojedynczego człowieka w tym tłumie są takie, jakby poruszał rękami i nogami przy pomocy sznurków jednocześnie przywiązanych do rąk i nóg innych ludzi. Psychologia twierdzi, że wrażenie to najbardziej pierwotny proces, który prowadzi do tego jak oceniają nas ludzie. Problematyczne jest w tym to, ...
Czytaj więcej