Zmartwienia.

„Mądry jest nie ten, który martwi się z powodu niedostatku,
lecz ten, który cieszy się z tego, co ma.”
             Demokryt

Przez całe życie jesteśmy w jakiś sposób doświadczani i wygląda na to, że człowiek rodzi się po to, aby mieć jakieś zmartwienia. 🙂 No ale życie nie jest przecież jednym wielkim powodem do zamartwiania się. Mnie szczególnie chodzi o martwienie się na zapas. Zawsze są co najmniej dwie możliwości, albo coś się stanie, albo nic się nie stanie. Zakładamy przy tym, że wszystko będzie dobrze, albo martwimy się, że będzie źle, najczęściej na zapas, bo nie wiemy przecież na pewno co się stanie, póki się nie stanie. Może to być niepotrzebne, ale może się też przydać, choć dużo problemów rozwiązuje się też samo. Niektórzy ludzie tak się zamartwiają, że nie starcza im siły na normalne życie i to jest już niedoborze, ale zmartwienia, byle bez przesady, mają też swoje dobre strony, bo pozwalają przygotować się na nadejście czegoś złego, są czymś na kształt asekuracji. Na pewno nie warto martwić się zderzeniami, których nie można uniknąć. Dość będzie czasu na zmartwienia, kiedy to nastąpi. Wszystkie napływające zmartwienia też mijają i po jakimś czasie w ogóle się ich nie pamięta, choć przedtem ukryć się przed nimi nie było można. Kłopoty mają to do siebie, że obojętnie czy się człowiek martwi, czy nie i tak spadają na głowę, wtedy kiedy same zechcą. Dla niektórych łatwiej jest zamartwiać się o innych, niż zająć się własnym życiem, ale to już jest raczej wścibskość niż prawdziwe zmartwienie. „Unikaj przyjemności, które potem przynoszą zmartwienie”, grecki poeta Menander zwrócił tu uwagę, na jeszcze jeden rodzaj zmartwienia. Powodem jego powstania jesteśmy my sami, a właściwie nasze nierozważne działanie. Zgodnie z radą unikajmy wszystkiego, co nam takie zmartwienie przynieść może. W naszej kulturze tradycyjna metoda radzenia sobie ze zmartwieniami to rozmowa z przyjacielem, albo z kimś bliskim. Łatwiej wtedy jest dostrzec, co jest czym. Co jest prawdziwym zmartwieniem, a co tylko błahostką. A dla mnie najlepszy wyciszacz myśli, będących zmartwieniami, to książka. Polecam wszystkim.