Pomysł na starość.

„Wszystkiego się w życiu spodziewałam, ale tego, że będę stara, to nigdy.”
         Zofia Nałkowska, „Granica”

Lubisz siebie, nie podajesz się za kogoś innego i nie czujesz potrzeby uciekania przed niczym. Tak wygląda fundament na którym buduje się osobiste szczęście. A starym nie staje się człowiek w jednej chwili, starość się sączy w nas powoli, najpierw niezauważalnie, aż wreszcie nie ma już wątpliwości. Jednak jest dostatecznie dużo czasu aby się z tym pogodzić i nie tracić ani chwili na odwrócenie tego co nieuniknione. Niektórzy próbują to odwracać kosmetycznie czy chirurgicznie, najczęściej kobiety, a faceci próbują powtórzyć dawne szaleństwa. No cóż jak komuś to jest potrzebne do szczęścia… Jednak moim zdaniem to jest strata czasu i bardzo często majątku. 🙂 Jedynie dojrzałość i mądrość potrafią sprawić, że rzeczywiście czujemy się młodsi niż na to wskazuje wiek. Ważne jest też, że czujemy się choć trochę potrzebni, a nie „zrobił/a swoje, może już iść w stronę światła”. Nie warto też usiąść i deliberować nad tym, co by było, gdybym zrobił wszystko inaczej. Nikt tego nie wie i nie wymyśli. Warto za to na pewno zawrzeć szczery pakt z samotnością. Towarzyszy w naszym wieku coraz mniej, a młodzi mają swoje życie i nie mają czasu wypełniać naszego życia. Trzeba mieć pomysł na starość, tak jak i na wcześniejsze życie, tyle, że inny. Nie tylko odgrzewamy stare kotlety, czas na nowe zajęcia. 🙂 Bardzo przeszkadzają przy tym zakorzenione nawyki, dobrze je zmienić choć trochę. Wiekowi nie muszą się już czuć tak skrępowani jak młodzi i przejmować się byle czym, więc korzystajmy z tej swobody, nie tracąc przy tym godności. Starość nie jest po to, żeby teraz płacić za błędy młodości, gdy na to nie pozwolimy, ale nie jest też po to żeby popełniać nowe. Jednak warto coś zrobić, aby nasza starość nie była byle jaka, czego wszystkimi miłym staruszkom, jak i starym tetrykom, serdecznie życzę. 🍀😀