Zdziwienie.

 


„Zdziwienie, zaskoczenie to początek zrozumienia. [...] Cały otaczający nas świat jest dziwny i cudowny, jeśli nań spojrzeć szeroko otwartymi oczami.” 
     José Ortega y Gasset  

Zdziwienie z definicji to stan zaskoczenia wywołany czymś nieoczekiwanym, niezwykłym. Człowiek całe życie zbiera zdziwienia, jedne krótkie i chwilowe, inne bardziej ważne i zapadające w pamięć. Na początek odkrywając swoją obecność na świecie, dziwi się wszystkiemu, zbierając doświadczenie. A z tych co pamiętam, jako pierwsze chyba bym postawił zdziwienie, że Gwiazdor nie istnieje i do tego zdziwienie Ojca, że tak szybko go rozpracowaliśmy z tym przebieraniem i przynoszeniem prezentów w worku z piwnicy. 😀 Dzieciństwo potem wiek młodzieńczy i dojrzewanie płciowe to poznawanie życia i masa zdziwień z tym związanych. Pierwsze zauroczenia płcią, jakby na to nie patrzeć przeciwną, to niewyczerpane ich źródło. Potem wejście w świat dorosłych dotąd tylko obserwowany. I od razu zdziwienie, że to nie jest takie proste jakby się wydawało. Kończy się strawa, przyzwoity dach nad głową, że jest się w co odziać i wolność od podejmowania decyzji. Dość nagle trzeba samemu to ogarnąć, zadbać aby wszystko działało jak w zegarku i ta odpowiedzialność nie tylko za siebie ale za całą rodzinę. Otaczający nas świat nie jawi się wtedy jako cudowny, tak jak w poezji, choć obserwujemy go z szeroko otwartymi oczami i tworzy zdziwienia jedno za drugim. Najbardziej zaskakują inni ludzie, czasem pozytywnie, ale głównie nie za bardzo. Częściej chyba dziwi kiedy ludzie robią coś po ludzku, bo zazwyczaj jest odwrotnie. Mnie bardzo dziwi to, że często są nieżyczliwi zupełnie bez powodu. Świat i los, jaki człowiekowi przypadł w udziale na tym świecie, są naturalnymi przedmiotami jego myśli i potrafią zaskoczyć. Dlatego każdy człowiek nie przestaje się dziwić i musi się zastanawiać dlaczego tak, a nie inaczej. Dziwią nas też pytania bez odpowiedzi, a od tego zdziwienia  trudno jest się człowiekowi uwolnić, ciągle czeka na odpowiedź. Czasem dziwimy się też samemu sobie, myśląc o tym co zrobiliśmy, zdziwieni swoim rozsądkiem, albo jego brakiem. Ale jest też inny świat, gdzie brzask i zmierzch mają niezmiennie tyle uroku, że śmiało można o nim powiedzieć cudowny. Ten świat też jest źródłem zdziwienia, pokazując nam cuda natury. „Moim zdaniem nie dziwić się niczemu jest znacznie głupiej niż dziwić się wszystkiemu.” - Mikołaj Gogol. Dziwienie się wciąż od nowa może być też radością. Dzięki zdziwieniu ludzie zaczęli filozofować, twierdził Arystoteles, a filozofia położyła podwaliny pod zdobywanie wiedzy, czyli pod to co obecnie nazywamy nauką. Innymi słowy zdziwienie jest siłą napędową życia. Życia aż do śmierci. 

Umrę ci kiedyś.
Oczy mi zamkniesz.
I wtedy swoje
Smutne, zdziwione,
Bardzo otworzysz.
   Julian Tuwim 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Marzenia.

Obraz
 “To smutne, że głupcy są tacy pewni siebie, a ludzie rozsądni tacy pełni wątpliwości.” Bertrand Arthur William Russell Niesamowita złożoność i różnorodność światowych kultur, języków i religii jest dowodem na to, że my ludzie jesteśmy artystami i twórcami mitów. Żyliśmy, żyjemy i wydaje się, że możemy jedynie żyć w wyimaginowanych światach stworzonych przez nas samych. W związku z tym mam szereg wątpliwości. Czy człowiek jest zwierzęciem, które nie potrafi żyć inaczej, jak jedynie we śnie? Jaka jest w takim razie różnica między marzeniami, a zimną kalkulacją? Czy w ogóle jest? “Nic tak nie tworzy przyszłości, jak marzenia”, powiedział Victor Hugo. Kochamy marzenia, ale potem czekamy aby się spełniły. To jednak tak nie działa. Jeśli “coś” by spełniało wszystkie nasze marzenia, na zasadzie dżina z dzbana, to zatracilo by się całe piękno marzeń. A najpiękniejsze są marzenia niezrealizowane, bo to one nadają życiu sens, jako nadzieję, że w końcu się ziści. Niektórzy wierzą, że ktoś/co...
Czytaj więcej

Rozczarowanie.

Obraz
 "Kto niczego się nie spodziewa, nie doznaje rozczarowań." Erich Maria Remarque Rozczarowanie przeżywamy, gdy nam się nie udaje uzyskać tego, czego pragniemy. Głównym źródłem rozczarowań jest to, że pozory mylą, a wydarzenia są rzadko takimi, jakimi wydają się być i później się okazuje, że jednak rzeczywistość jest inna, niż nam się wydawało. Również nadzieje po to dają nam skrzydła, aby je móc podciąć rozczarowaniem. Jeśli twoje marzenia zaczynają się nagle spełniać, strzeż się, bo wkrótce może spaść na ciebie bolesne rozczarowanie. Można też być rozczarowanym chociaż nam się coś urzeczywistnia, coś, na co się długo czekało, albowiem urzeczywistnienie to może być nie dość wyraziste i nas nie zadowolić. Nikt nie lubi samotności, ale źródłem rozczarowań bywa również to, że na siłę próbujemy się z kimś zaprzyjaźniać. Każdy, komu zaufamy, na kogo, jak nam się wydaje, możemy liczyć, kiedyś może nas rozczarować. Za dużo przywiązania, dużo rozczarowania. Najgorsze jest rozczarowani...
Czytaj więcej

Wrażenie.

Obraz
  “Wszyscy ludzie w gruncie rzeczy są lepsi aniżeli ich zewnętrzne oblicze, niż krępujące ich pozory.”            Robert Louis Stevenson Rodzi się człowiek i próbuje wywrzeć wrażenie, najpierw na rodzicach i rodzinie, a potem na innych ludziach. Sam nie wie dlaczego, ale wciąż próbuje. W pojedynkę na tak zwanym szerokim świecie, wywiera sobą tak niewielkie wrażenie, że spokojnie można by to pominąć, ale przestać nie może. Każdy jest jednak zespolony z ogółem ludzi, nazywanym społeczeństwem i razem to już na tym świecie coś się znaczy. Wszyscy dookoła chcą wywrzeć jakieś wrażenie na pozostałych, ale to zespolenie powoduje, że wszystkie próby pojedynczego człowieka w tym tłumie są takie, jakby poruszał rękami i nogami przy pomocy sznurków jednocześnie przywiązanych do rąk i nóg innych ludzi. Psychologia twierdzi, że wrażenie to najbardziej pierwotny proces, który prowadzi do tego jak oceniają nas ludzie. Problematyczne jest w tym to, ...
Czytaj więcej