Uczciwość.

 „Takie oto jest pierwsze przykazanie miłości: prosić tylko o to, co uczciwe i czynić tylko to, co uczciwe” 
         Cyceron 

Uczciwość, prawość – cecha ludzka, polegająca na prawdomówności i  postępowaniu zgodnie z zasadami etycznymi oraz na przestrzeganiu reguł, nawet gdy inni tego nie widzą lub nie oczekują - tyle definicja. Uczciwość to jedna z ważniejszych wartości, która odgrywa wyjątkową rolę w życiu, jest to najbardziej podstawowy element osobowości tych, którzy darzą życie autentycznym szacunkiem. Przejawia się ona poprzez szereg zachowań i postaw, które są wyrazem szacunku dla prawdy, sprawiedliwości oraz odpowiedzialności za swoje działania. Obejmuje rzetelne postępowanie, nieoszukiwanie, bycie szczerym w słowach i czynach oraz lojalność wobec innych. Uczciwość może być rozumiana zarówno jako konkretne zachowanie, jak i trwała postawa życiowa. Uczciwe mogą być też myśli, pragnienia, dążenia itp. Jest świat ogólny społeczny gdzie nikt nikomu nie wierzy ot tak, nikt nie dotrzymuje słowa i nikt nie spełnia obietnic danych bez świadków, prawników, papierów, dowodów oraz pisemnych gwarancji i jest świat bliższy międzyludzki, tam gdzie ludzie się nawzajem znają, w którym reputacja człowieka zależy od jego uczciwości i jest bardzo cenna. Tu nie potrzeba większej gwarancji niż słowo i jakoś można się na tym oprzeć. Dawniej rodzice mówili dzieciom, że podstawowym kryterium oceny człowieka jest jego uczciwość, nie narodowość, pochodzenie czy wiara. Obecnie dzieciom przekazuje się, że bardziej cenne jest cwaniactwo, egoizm i wykorzystywanie innych. A najbardziej smutne jest, że to się bardziej opłaca od uczciwości, szczególnie w polityce i biznesie. Uczciwi politycy to taka rzadkość, że bierze się ich za buntowników albo szaleńców. Uczciwy i inteligentny polityk to się a priori wyklucza. Jak inteligentny i polityk, to nie może być uczciwy, jak uczciwy i polityk, to nie może być inteligentny. A tu czasami los całego narodu może zależeć od uczciwości jednego człowieka. W życiu trzeba być uczciwym, nie można iść na skróty, ale ludzie uczciwi mają taką wadę, że łatwo się nimi manipuluje, co zazwyczaj jest wykorzystywane i może zniechęcić człowieka do bycia uczciwym. Uczciwi nigdy nie mają potrzeby ukrywać twarzy. Uczciwość jest tylko jedna, nie da się zamienić na jakąś inną i nie można być też trochę uczciwym, a trochę nie. Szlachetność nie znosi kompromisów. Postępując zawsze uczciwe nie potrzebuje się używać kłamstwa. Nikt nie wie na sto procent, czy potrafi być zawsze uczciwy, ale każdy powinien chociaż próbować w miarę możliwości. Niemożność wyboru może do pewnego stopnia tłumaczyć brak uczciwości. Jest jednak zasada, jeśli nie możesz powiedzieć prawdy - milcz, która pomaga utrzymać względną uczciwość w takich przypadkach. Również paniczny strach może doprowadzić zwykle uczuciowego człowieka do nieuczciwości i w jakimś stopniu być dla niego wytłumaczeniem. Uczciwość jest kwestią honoru, ale również zachowaniem o podłożu czysto pragmatycznym, jeżeli dotrzymuje się słowa i wywiązuje ze zobowiązań, to można oczekiwać namacalnych korzyści wynikających z zaufania jakim darzą nas ludzie. Jest też takie coś jak uczciwość przed samym sobą. Czasem ma to postać boju, który ze sobą toczymy. Nie ma co dbać o pozory w świecie doczesnym, o wiele cenniejsze są prawda i uczciwość, one zawsze się obronią. Takich ludzi, którzy wciąż wierzą w uczciwość, lojalność i zwyczajne dobro jest wielu. Jedyne, czego być może im brak, to odwaga do pokazania swojej wrażliwości. Jak powiedział Emil Cioran, „Żyjemy w czasach, w których nikt nie dotrzymuje słowa, tak że jedyną przyjemnością jest żyć sobie na uboczu, poza wszystkim.” Jednak nie osiągniesz prawdziwego sukcesu, dopóki wszystko, co robisz, nie będzie oparte na uczciwości, czego wszystkim czytającym serdecznie życzę.