Głupota tłumu.

 Robert Maurice Sapolsky (ur. 1957) – amerykański biolog i neurolog:
“Cechuje nas wręcz gorączkowa potrzeba dostosowania się, przynależności i posłuszeństwa. Dostosowanie to może działać na naszą niekorzyść, bo odrzucamy lepsze rozwiązania w imię głupoty tłumu.”  

Tłum jest głupi, ale… bo zawsze jest jakieś ale… tłum to też my. 😀 Tłum może się nam wydawać czymś odległym, a nawet absurdalnym, jednak obecnie tłum jest tworzony wirtualnie przez osoby, które uważają, że jak tylu innych ludzi w Internecie tak myśli, to musi to być prawda. Jednak w rzeczywistości to jest tylko takie wrażenie wielkiej ilości ludzi wykreowane przez media, a człowiek przestaje mieć wątpliwości na podstawie niczego. Wystarczy przekonać kogoś, że większość uważa tak a tak, aby ten ktoś w to uwierzył, pomimo, że jest to dalekie od prawdy. Polega to na tym, że jakieś autorytety znane z tego, że są znane, opowiadają przez dłuższy czas bzdury, powiększając powoli ale ciągle tłum, który w to wierzy, aż dojdzie do takiego momentu, że prawie wszyscy już się bezmyślnie z tym zgadzają (pranie mózgu), bo tylu ludzi to przecież nie może się mylić. Ludzie nie dopuszczają do siebie nawet cienia możliwości, że ci wszyscy błądzą w swoich poglądach, bo one są jedynie kreacją mediów, a nie rzeczywistością. Tak się buduje poparcie do wszystkich ideologii tak zwanej “poprawności politycznej”. A może jednak czas zacząć myśleć samodzielnie i przestać traktować media, czy cokolwiek podobnego, jako wyrocznię? Gdy coś wzbudza nasze wątpliwości, nie powinniśmy ich ignorować jedynie po to, aby wpasować się w narrację tłumu. Kłamstwo nie stanie się prawdą tylko dlatego, że wiele osób je powiela.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Marzenia.

Obraz
 “To smutne, że głupcy są tacy pewni siebie, a ludzie rozsądni tacy pełni wątpliwości.” Bertrand Arthur William Russell Niesamowita złożoność i różnorodność światowych kultur, języków i religii jest dowodem na to, że my ludzie jesteśmy artystami i twórcami mitów. Żyliśmy, żyjemy i wydaje się, że możemy jedynie żyć w wyimaginowanych światach stworzonych przez nas samych. W związku z tym mam szereg wątpliwości. Czy człowiek jest zwierzęciem, które nie potrafi żyć inaczej, jak jedynie we śnie? Jaka jest w takim razie różnica między marzeniami, a zimną kalkulacją? Czy w ogóle jest? “Nic tak nie tworzy przyszłości, jak marzenia”, powiedział Victor Hugo. Kochamy marzenia, ale potem czekamy aby się spełniły. To jednak tak nie działa. Jeśli “coś” by spełniało wszystkie nasze marzenia, na zasadzie dżina z dzbana, to zatracilo by się całe piękno marzeń. A najpiękniejsze są marzenia niezrealizowane, bo to one nadają życiu sens, jako nadzieję, że w końcu się ziści. Niektórzy wierzą, że ktoś/co...
Czytaj więcej

Rozczarowanie.

Obraz
 "Kto niczego się nie spodziewa, nie doznaje rozczarowań." Erich Maria Remarque Rozczarowanie przeżywamy, gdy nam się nie udaje uzyskać tego, czego pragniemy. Głównym źródłem rozczarowań jest to, że pozory mylą, a wydarzenia są rzadko takimi, jakimi wydają się być i później się okazuje, że jednak rzeczywistość jest inna, niż nam się wydawało. Również nadzieje po to dają nam skrzydła, aby je móc podciąć rozczarowaniem. Jeśli twoje marzenia zaczynają się nagle spełniać, strzeż się, bo wkrótce może spaść na ciebie bolesne rozczarowanie. Można też być rozczarowanym chociaż nam się coś urzeczywistnia, coś, na co się długo czekało, albowiem urzeczywistnienie to może być nie dość wyraziste i nas nie zadowolić. Nikt nie lubi samotności, ale źródłem rozczarowań bywa również to, że na siłę próbujemy się z kimś zaprzyjaźniać. Każdy, komu zaufamy, na kogo, jak nam się wydaje, możemy liczyć, kiedyś może nas rozczarować. Za dużo przywiązania, dużo rozczarowania. Najgorsze jest rozczarowani...
Czytaj więcej

Wrażenie.

Obraz
  “Wszyscy ludzie w gruncie rzeczy są lepsi aniżeli ich zewnętrzne oblicze, niż krępujące ich pozory.”            Robert Louis Stevenson Rodzi się człowiek i próbuje wywrzeć wrażenie, najpierw na rodzicach i rodzinie, a potem na innych ludziach. Sam nie wie dlaczego, ale wciąż próbuje. W pojedynkę na tak zwanym szerokim świecie, wywiera sobą tak niewielkie wrażenie, że spokojnie można by to pominąć, ale przestać nie może. Każdy jest jednak zespolony z ogółem ludzi, nazywanym społeczeństwem i razem to już na tym świecie coś się znaczy. Wszyscy dookoła chcą wywrzeć jakieś wrażenie na pozostałych, ale to zespolenie powoduje, że wszystkie próby pojedynczego człowieka w tym tłumie są takie, jakby poruszał rękami i nogami przy pomocy sznurków jednocześnie przywiązanych do rąk i nóg innych ludzi. Psychologia twierdzi, że wrażenie to najbardziej pierwotny proces, który prowadzi do tego jak oceniają nas ludzie. Problematyczne jest w tym to, ...
Czytaj więcej