Młodość.

 “Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga;
Łam czego rozum nie złamie:
Młodości! – Orla twych lotów potęga,
Jako piorun twoje ramię.”
       Adam Mickiewicz,
             Oda do młodości

Sięgam jeszcze umysłem w miejsca gdzie zostawiłem swoją młodość, czyli tam gdzie wzrok już nie sięga, ale teraz widzę to zupełnie inaczej niż widziałem wtedy. Szczególnie widzę inaczej to “Łam czego rozum nie złamie”. Z tego jak ogarniam to obecnie wynika, że rozum zazwyczaj spał, zamiast coś łamać. 😀 Ale to właśnie było w młodości najlepsze, że nie widziałem potrzeby pytać się o wszystko rozumu tak jak później w wieku dojrzałym czy przejrzałym. Potrafiłem na przykład jechać daleko w Polskę stopem z namiotem na plecach, mając 100,- zł w kieszeni (bardzo mało nawet jak na tamte pieniądze) i wytrzymać na takim budżecie miesiąc. Świat był wprawdzie wtedy inny i życzliwość ludzka pozwalała się wyżywić przez ten czas prawie za darmo, tylko tym co gospodynie wiejskie dawały takim podróżnikom bez zapłaty (mleko, jajka a nawet zaproszenia na obiad), no i łowić ryby można było praktycznie wszędzie, jednak takie wyprawy później to nawet do głowy by nie wpadły. Mówi się, że młodość ma swoje prawa, a ja myślę, że wręcz odwrotnie, ona jest pozbawiona wszelkich praw (czegoś  narzuconego) i przy tym również zdrowego rozsądku.
🍺😀 Ale nie twierdzę, że to źle, wszystko to co uważam teraz za szalone, było piękne i czasem nawet teraz na starość zdarza się, że zatęsknię. Zdecydowanie niczego nie żałuję, młodym się jest tylko raz, a potem to już są tylko wymówki. 😉