Jest we mnie coś...

 


Jest we mnie coś, co nie do końca odpowiada ogólnie przyjętym normom, szczególnie regule „w zdrowym ciele, zdrowe ciele”. Pociągają mnie nie te rzeczy, co trzeba: lubię wypić dobrą gorzałkę, zjeść tłusto, glutenowo i cholesterolowo, uwielbiam słodycze i nie lubię katować się zbędnym wysiłkiem fizycznym.  Nie mam boga, nie znoszę polityki, idei ani innych tym podobnych społecznych zasad. Jestem mocno osadzony w swego rodzaju społecznym niebycie i akceptuję to w pełni. Nie czyni to ze mnie osoby popularnej i zbyt interesującej. Ale nie chcę być popularny, to zbyt kłopotliwe. Pragnę jedynie swojskiej przestrzeni, blisko natury, w której mogę żyć i jeszcze żeby zostawiono mnie w spokoju. A reszta świata… Hmm… W rzeczy samej, jeśli ten świat ma rację, jeśli ma rację ta muzyka disco polo, jeśli mają rację te masowe mierne przyjemności, ci ludzie zamerykanizowani, tak niewiele wymagający, ci celebryci z Instagrama, to w takim razie ja nie mam racji i być może jestem szaleńcem, zbłąkanym w obcym i niezrozumiałym świecie. Nie chcę jednak wskazywać tu żadnej racji, bo to wymusza zrobienie z tym czegoś, a ja zwyczajnie nie chcę już niczego (z tym) robić.  🍀😉

 

Komentarze

  1. Basia4 maja 2025 13:37

    Nie, ten świat nie ma racji, całkiem schodzi na manowce.
    Ale spacer miałeś piękny- zielono- niebieski w górnych partiach 🌿🐦

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. odziu 4 maja 2025 14:09

      Jeżeli chodzi o świat to mamy podobne zadanie. 🙂 A resztę też da się jakoś pogodzić. 😉

      Usuń
    2. Basia5 maja 2025 03:43

      😉

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Marzenia.

Obraz
 “To smutne, że głupcy są tacy pewni siebie, a ludzie rozsądni tacy pełni wątpliwości.” Bertrand Arthur William Russell Niesamowita złożoność i różnorodność światowych kultur, języków i religii jest dowodem na to, że my ludzie jesteśmy artystami i twórcami mitów. Żyliśmy, żyjemy i wydaje się, że możemy jedynie żyć w wyimaginowanych światach stworzonych przez nas samych. W związku z tym mam szereg wątpliwości. Czy człowiek jest zwierzęciem, które nie potrafi żyć inaczej, jak jedynie we śnie? Jaka jest w takim razie różnica między marzeniami, a zimną kalkulacją? Czy w ogóle jest? “Nic tak nie tworzy przyszłości, jak marzenia”, powiedział Victor Hugo. Kochamy marzenia, ale potem czekamy aby się spełniły. To jednak tak nie działa. Jeśli “coś” by spełniało wszystkie nasze marzenia, na zasadzie dżina z dzbana, to zatracilo by się całe piękno marzeń. A najpiękniejsze są marzenia niezrealizowane, bo to one nadają życiu sens, jako nadzieję, że w końcu się ziści. Niektórzy wierzą, że ktoś/co...
Czytaj więcej

Rozczarowanie.

Obraz
 "Kto niczego się nie spodziewa, nie doznaje rozczarowań." Erich Maria Remarque Rozczarowanie przeżywamy, gdy nam się nie udaje uzyskać tego, czego pragniemy. Głównym źródłem rozczarowań jest to, że pozory mylą, a wydarzenia są rzadko takimi, jakimi wydają się być i później się okazuje, że jednak rzeczywistość jest inna, niż nam się wydawało. Również nadzieje po to dają nam skrzydła, aby je móc podciąć rozczarowaniem. Jeśli twoje marzenia zaczynają się nagle spełniać, strzeż się, bo wkrótce może spaść na ciebie bolesne rozczarowanie. Można też być rozczarowanym chociaż nam się coś urzeczywistnia, coś, na co się długo czekało, albowiem urzeczywistnienie to może być nie dość wyraziste i nas nie zadowolić. Nikt nie lubi samotności, ale źródłem rozczarowań bywa również to, że na siłę próbujemy się z kimś zaprzyjaźniać. Każdy, komu zaufamy, na kogo, jak nam się wydaje, możemy liczyć, kiedyś może nas rozczarować. Za dużo przywiązania, dużo rozczarowania. Najgorsze jest rozczarowani...
Czytaj więcej

Wrażenie.

Obraz
  “Wszyscy ludzie w gruncie rzeczy są lepsi aniżeli ich zewnętrzne oblicze, niż krępujące ich pozory.”            Robert Louis Stevenson Rodzi się człowiek i próbuje wywrzeć wrażenie, najpierw na rodzicach i rodzinie, a potem na innych ludziach. Sam nie wie dlaczego, ale wciąż próbuje. W pojedynkę na tak zwanym szerokim świecie, wywiera sobą tak niewielkie wrażenie, że spokojnie można by to pominąć, ale przestać nie może. Każdy jest jednak zespolony z ogółem ludzi, nazywanym społeczeństwem i razem to już na tym świecie coś się znaczy. Wszyscy dookoła chcą wywrzeć jakieś wrażenie na pozostałych, ale to zespolenie powoduje, że wszystkie próby pojedynczego człowieka w tym tłumie są takie, jakby poruszał rękami i nogami przy pomocy sznurków jednocześnie przywiązanych do rąk i nóg innych ludzi. Psychologia twierdzi, że wrażenie to najbardziej pierwotny proces, który prowadzi do tego jak oceniają nas ludzie. Problematyczne jest w tym to, ...
Czytaj więcej