Absurdalne życie?
Albert Camus, uważał, że życie jest z natury absurdalne, czy tak jest rzeczywiście?
Absurd chyba nie leży ani w człowieku, ani w świecie, jednak gdy człowiek na świecie się pojawi to natychmiast powstaje. Z jednej strony, ludzki umysł z natury pragnie logiki, porządku i znaczenia. Z drugiej strony, świat wygląda na bezsensowny, chaotyczny i nie odpowiada na ludzkie pytania.
Człowiek pojawia się na tym świecie bez własnego wyboru, skazany na różne przeciwności i cierpienie, ma wprawdzie możliwość nadania swojemu życiu sens poprzez własne wybory i działanie, ale czy rzeczywiście nadaje? To przecież tylko koncepcja, choć o głębokim znaczeniu psychologicznym, która jest różnie interpretowana przez poszczególne osoby. Nie ma tu definicji ani niczego innego, co pozwoliłoby bez pudła rozpoznać, o to jest ten sens życia. Ponoć religie odkrywają przed człowiekiem jaki to sens jest tym prawdziwym, ale Erich Maria Remarque twierdził, że z prawdą i sensem życia jest jak ze środkami na porost włosów, każda firma zachwala swój jako jedynie skuteczny, ale łysy człowiek, który wypróbował je wszystkie i tak ma nadal łysinę. A poszukiwanie sensu życia to droga, która trwa praktycznie przez całą egzystencję człowieka. Ludzie głównie chcą czuć ziemię pod nogami, widzieć chmury nad głową, kochać innych ludzi i być z nimi, ale jeszcze jest to pragnienie zostania nieśmiertelnym, które psuje ten sielski obraz sensu życia. Większości ludzi życie przepływa przez palce, niektórzy nawet się nie zastanawiają czy to ma jakiś sens, ale nie wszyscy. Różne kierunki filozofii różnie to tłumaczą, jednak tak prawdę mówiąc mnie to wszystko nie przekonuje. Może jesteśmy skazani na poszukiwania bez końca. „Ostatecznie wszystko sprowadza się do pragnienia albo braku pragnienia. Reszta jest niuansem.„
Napisał Emil Cioran.
Kiedyś napisałem, że "absurd nie istnieje jako pojęcie, istnieje tylko przeżycie absurdu" (czy jakoś podobnie). Za absurdalne uważają ludzie to, co jest w jaskrawy sposób niezgodne z ich oczekiwaniami, niezrozumiałe i bolesne...To pogląd dość radykalny, ale jeśli tzw. sens życia nie jest nam z góry dany, wydaje się nieunikniony.
OdpowiedzUsuńNawet jak sens życia byłby nam z góry dany, to w przypadku gdy nic o tym nie wiemy, dla nas nie istnieje, więc jak go realizować? A w przeciwnym przypadku, jesteśmy skazani na budowanie go samemu, to już nieunikniony być nie musi, bo nie każdy przecież taki sens potrzebuje do życia.
UsuńJuż jako słodziak z loczkiem miałeś to poważne męskie spojrzenie. Ale iskierki wielkoduszności i humoru przebłyskują 🙂
OdpowiedzUsuńLoczek mam w kopercie, Mama schowała go tam przy pierwszych postrzyżynach jako talizman. Teraz mam go ja.
UsuńFajnie... Ja, nieporządna mama zagubiłam, może dlatego, że moje pociechy nie miały loczków tylko banalnie proste włoski, a to już nie to jakby... Ale to przecież absurd🤨
UsuńŻycie byłoby absurdem, wiecznym niepokojem, gdyby nie Ukojenie w Panu, którego nigdzie indziej znaleźć nie można.
OdpowiedzUsuńA to ukojenie polega na czym? Że teraz na tym świecie jest paskudnie, ale potem kiedyś, nie wiadomo kiedy, w nagrodę żydowski syn Boga, będący w jednej osobie ze swoim ojcem, da nam wieczne życie jeżeli symbolicznie zjemy jego ciało i telepatycznie powiemy mu, że akceptujemy go jako swego zbawiciela, a wszystko po to aby usunął grzech pierworodny z naszej duszy, który to grzech ludzkość posiada ponieważ stworzona z żebra mężczyzny kobieta została namówiona przez gadającego węża do zjedzenia jabłka z magicznego drzewa?
UsuńNa tym świecie zawsze będziemy odczuwać pewien dyskomfort, jakieś niespełnienie, choćby nie wiem jak dobrze nam się wiodło, w duszy tlić się będzie tęsknota. Gdyby nie oparcie i odpoczynek w Panu, zaufanie Mu - dla mnie i dla wielu, życiowe troski i cierpienia byłyby często nie do udźwignięcia. A nadzieja na szczęście za niebieską kurtyną - jasne, że tak. Ty należysz do herosów, to radzisz sobie sam.
UsuńI myślisz, że modlitwa do ściany na której wisi jakiś obrazek, coś Tobie pomaga? Nie ma żadnego oparcia, każdy człowiek musi sobie radzić sam, przecież ten hebrajski Bóg bardzo sprytnie dał ludziom wolną wolę, żeby nie mogli mieć do niego pretensji o to jakich ich stworzył. Zamiast oparcia jest tylko nadzieja, że to gadanie cwaniaków w czarnych sukienkach, którzy żyją bogato na cudzy koszt, o tym co będzie po śmierci jest prawdą.
UsuńWierzysz w to, że jak Jezus wroci na Ziemię to będziesz żyła wiecznie w domu z pereł na ulicy ze złota? Bo w Biblii jest właśnie taka obietnica...
Ja wiem, że pomaga i mam oparcie. Inaczej życie byłoby trudne do zniesienia.
UsuńPomaga bo wiesz, że pomaga? Taa... Potrzebujesz Boga to go masz. Bardzo dużo ludzi nie wierzy w swoje siły i myśli, że sami nie dałi by rady. Ale z pomocą praktycznie niczego, jakoś radę sobie dają. Jak im do tego dawania sobie rady jest potrzebna iluzja, to czemu nie. A radę sobie dają ludzie różnych wyznań, nie ma tak, że jakiś Bóg wspiera lepiej od innego. Bogów mamy całą masę wystarczy wybrać... chociaż nie, Boga wybiera się za nas, gdy sami nie mamy szans niczego świadomie wybrać.
UsuńPomaga, bo mam doświadczenia tej pomocy.
Usuń🌹🙂👍🏻
Usuń🙂🙋🏻♀️🌞
UsuńCztery twarze, gdybyś mi nie powiedział, że to jest ta sama osoba, nie wpadłabym na to :)
OdpowiedzUsuńŻycie po prostu jest, "absurdalne" to tylko przymiotnik, jego moc jest pochodną tego, że mamy łby na tyle wielkie, żeby dziwić się światu. Jak się kto mniej dziwi, mniej odczuwa absurdu -- ta gradacja nie występuje tylko między nami a innymi zwierzętami, ale również pomiędzy ludźmi: są tacy, którym opowiesz bajkę o zaświatach, i zaraz im lepiej.
Tak, każdy czuje świat inaczej. Jedni jako bardziej absurdalny, inni mniej. Ja myślę, że do swojego końca nie będę pewny, jak jest naprawdę.
Usuń