Autorytet.

“Podwładny, powinien przed obliczem przełożonego mieć wygląd lichy i durnowaty, tak by swoim pojmowaniem istoty sprawy nie peszyć przełożonego"
/zarządzenie cara Rosji, Piotra I z 9.12.1708 r./  

Tematem tych przemyśleń będzie autorytet, ogólnie i szczególnie. Z definicji, to na autorytet składają się takie cechy statusu społecznego, jak: uznanie, prestiż, szacunek, respekt, ale też dobre imię, czy umiejętność uzyskania posłuchu. Innymi słowy, autorytet jest osobistym dorobkiem danej osoby, uznanej za przykład godny do naśladowania w życiu. Autorytetem, można zatem też nazwać postawę człowieka, wypracowaną najczęściej przez postępowanie i wartości, którymi kieruje się w życiu. Ale jest też coś zupełnie innego, czyli autorytet z racji zajmowanego stanowiska, który nie musi być poparty osobistymi zasługami i tutaj car Piotr I dobrze wiedział co mówi. 😉 Osobiście unikałem jak mogłem sytuacji gdzie byłem przełożonym, ale cóż i takie sytuacje w moim życiu były, więc wiem z czym to się wiąże. Ja osobiście wolę autorytet myśli i wiedzy, od autorytetu osoby. Bo tutaj mamy taką sytuację, że każdy mistrz jest autorytetem, ale nie każdy autorytet jest mistrzem. “Gdy ujrzysz mędrca, zapragnij, by mu dorównać. Gdy widzisz człowieka głupiego, zastanów się nad samym sobą.” - powiedział Konfucjusz. A co gdy tym głupkiem jest autorytet z racji zajmowanego stanowiska? Przykładów mamy co niemiara, wśród polityków. Jeżeli minister powie coś głupiego, ocenią to jako  przejęzyczenie, a jak woźny z ministerstwa powie coś o wiele rozumniejszego, to ocenią go jako wymądrzającego się. 🙂 Człowiek z autorytetem to ktoś, kto posiada siłę wpływania na innych, natomiast ten kto wykorzystując taką siłę wobec innych, krzywdzi ich przy tym, to już jest autorytarny despota. Z czym wiąże się zastępowanie autorytetu prawa, autorytetem jednego człowieka, mamy przykłady z nieodległej historii. W dążeniu do naśladowania autorytetu ukrył się niedorozwój sumienia narodów, spowodowany lenistwem umysłowym oraz brakiem moralnej samodzielności obywateli. Skończyło się to wymordowaniem milionów ludzi. Tak, że chciałoby się powiedzieć, ostrożnie z autorytetami.
Bardziej przyziemnym tematem jest tu na przykład autorytet rodziców. Podobno taki autorytet powinien być stawiany nawet wyżej niż prawda, jak twierdził Freud. Moim zdaniem taki autorytet powinien bezwzględnie opierać się na prawdzie. Ale prawda jest też taka, że dzieci zazwyczaj nie  buntują się przeciw autorytetowi rodziców, obojętnie na czym się opiera, lecz przeciw rodzicom bez autorytetu.
Można zbudować osobisty autorytet bez rozwijania cech arbitralnych i moim zdaniem dopiero taki autorytet jest właściwym. Jest on też po prostu niezbędny w relacjach z ludźmi, nawet z tymi którzy mają większy autorytet od nas.