MYŚLAŁ, MYŚLAŁ I WYMYŚLIŁ

  “Najpewniejszą oznaką pogodnej duszy jest zdolność śmiania się z samego siebie. Większości ludzi taki śmiech sprawia ból.”  Friedrich Nietzsche  Jestem dokładnie takiego samego zadania, dlatego najczęściej nie złoszczę się na siebie, jak coś zrobię źle, ale staram się spojrzeć na to bardziej pogodnie. Lubię też nabijać się ze swoich wad, bez kompleksów. Na przykład często żartuję z tego, że jestem łysy, czym powoduję zakłopotanie u zakompleksionych łysoli, zaczesujących włosy z tyłu głowy na czoło. Ogólnie jestem optymistą i pewnie to powoduje, że nie mam skłonności do zamartwiania się. Jak wykazują badania, podobno optymiści nie tylko cieszą się dobrym zdrowiem psychicznym, ale są też zdrowi pod względem fizycznym, bo optymizm wzmacnia również układ odpornościowy. Pogoda ducha wiąże się też z umiejętnością akceptacji rzeczy, na które nie mamy wpływu. Pozwala to oszczędzać energię na działanie, zamiast tracić ją na frustrację. Nie chodzi o ignorowanie problemów, ale o z...

 „Tolerancja musi być nietolerancyjna wobec nietolerancji” – Immanuel Kant   Tolerancja nie polega na akceptacji wszystkiego tego co ktoś inny myśli i robi. Ludzie są różni i tego nie zmieni żadne zaklinanie i tworzenie jakiś ideologii typu "kochajmy się wszyscy". Nie da się, wystarczy wzajemny szacunek i życzliwość. Nie o miłość chodzi, są różne formy współżycia między ludźmi, którzy z takich czy innych powodów tolerują się nawzajem. Nie musimy akceptować cudzych przekonań, ale powinniśmy akceptować prawo innych do ich posiadania. A wszystko to oparte o zasadę: nie szkodzić innym. Tolerancja nie oznacza braku granic, czego wymagają obecnie środowiska niegdyś dyskryminowane, lecz poszanowanie godności i praw drugiego człowieka. Tolerancja nie znaczy, że muszę kogoś lubić za to, że jest inny, wystarczy jak kogoś, kto mi nie odpowiada, traktuję z odpowiednim poszanowaniem jego wolności, bez szkody dla mojej wolności. Fanatyczne żądanie tolerancji, a właściwie akceptacji, robi t...

  Albert Camus, uważał, że życie jest z natury absurdalne, czy tak jest rzeczywiście?  Absurd chyba nie leży ani w człowieku, ani w świecie, jednak gdy człowiek na świecie się pojawi to natychmiast powstaje. Z jednej strony, ludzki umysł z natury pragnie logiki, porządku i znaczenia. Z drugiej strony, świat wygląda na bezsensowny, chaotyczny i nie odpowiada na ludzkie pytania. Człowiek pojawia się na tym świecie bez własnego wyboru, skazany na różne przeciwności i cierpienie, ma wprawdzie możliwość nadania swojemu życiu sens poprzez własne wybory i działanie, ale czy rzeczywiście nadaje? To przecież tylko koncepcja, choć o głębokim znaczeniu psychologicznym, która jest różnie interpretowana przez poszczególne osoby. Nie ma tu definicji ani niczego innego, co pozwoliłoby bez pudła rozpoznać, o to jest ten sens życia. Ponoć religie odkrywają przed człowiekiem jaki to sens jest tym prawdziwym, ale Erich Maria Remarque twierdził, że z prawdą i sensem życia jest jak ze środkami na ...

 „Takie oto jest pierwsze przykazanie miłości: prosić tylko o to, co uczciwe i czynić tylko to, co uczciwe”           Cyceron  Uczciwość, prawość – cecha ludzka, polegająca na prawdomówności i  postępowaniu zgodnie z zasadami etycznymi oraz na przestrzeganiu reguł, nawet gdy inni tego nie widzą lub nie oczekują - tyle definicja. Uczciwość to jedna z ważniejszych wartości, która odgrywa wyjątkową rolę w życiu, jest to najbardziej podstawowy element osobowości tych, którzy darzą życie autentycznym szacunkiem. Przejawia się ona poprzez szereg zachowań i postaw, które są wyrazem szacunku dla prawdy, sprawiedliwości oraz odpowiedzialności za swoje działania. Obejmuje rzetelne postępowanie, nieoszukiwanie, bycie szczerym w słowach i czynach oraz lojalność wobec innych. Uczciwość może być rozumiana zarówno jako konkretne zachowanie, jak i trwała postawa życiowa. Uczciwe mogą być też myśli, pragnienia, dążenia itp. Jest świat ogólny społeczny gdzie n...

  „Zbiegi okoliczności są, tak czy owak, konieczne”       Robert Anton Wilson  Zbieg okoliczności, inaczej przypadek, zbieżność kilku zdarzeń, często nieoczekiwana i bez dostrzegalnej przyczyny. Tyle definicja, ale odpowiedzi na pytanie, czy coś tym steruje, jak mówi znany przesąd, właściwie nie ma. Ludzie kreują takie przesady poprzez swoje uparte dążenie do nadawania wszystkiemu jakiegoś wyższego znaczenia. Nie wiadomo też, czy zbieg okoliczności to jedynie takie wrażenie, spowodowane tym, że nie znamy wszystkich przyczyn, jak twierdzi nauka. Trudno czasem uwierzyć w zbieg okoliczności, ale jeszcze trudniej uwierzyć w cokolwiek innego. Wykrywane związki są ulotne, najczęściej jednorazowe, więc wręcz niemożliwe do badania naukowego. Nauka nie zajmuje się wyjaśnianiem takich zdarzeń, tym bardziej ja się tego nie podejmę, ale zjawisko jest o tyle ciekawe, że warte omówienia. Moim zdaniem coś takiego jak z góry przesądzony los człowieka nie istnieje, nie da s...

  „Zdziwienie, zaskoczenie to początek zrozumienia. [...] Cały otaczający nas świat jest dziwny i cudowny, jeśli nań spojrzeć szeroko otwartymi oczami.”       José Ortega y Gasset   Zdziwienie z definicji to stan zaskoczenia wywołany czymś nieoczekiwanym, niezwykłym. Człowiek całe życie zbiera zdziwienia, jedne krótkie i chwilowe, inne bardziej ważne i zapadające w pamięć. Na początek odkrywając swoją obecność na świecie, dziwi się wszystkiemu, zbierając doświadczenie. A z tych co pamiętam, jako pierwsze chyba bym postawił zdziwienie, że Gwiazdor nie istnieje i do tego zdziwienie Ojca, że tak szybko go rozpracowaliśmy z tym przebieraniem i przynoszeniem prezentów w worku z piwnicy. 😀 Dzieciństwo potem wiek młodzieńczy i dojrzewanie płciowe to poznawanie życia i masa zdziwień z tym związanych. Pierwsze zauroczenia płcią, jakby na to nie patrzeć przeciwną, to niewyczerpane ich źródło. Potem wejście w świat dorosłych dotąd tylko obserwowany. I od razu zd...

  „Dobroduszność; która przede wszystkim opiera się na szlachetności, wydana na pośmiewisko, w ogóle zniknęła, [...]     Tukidydes - Wojna peloponeska.  Dobroduszność, postawa charakteryzująca się szlachetnością, dobrocią, życzliwością i ufnością. Człowiek dobroduszny jest przede wszystkim prostolinijny, postępujący w sposób uczciwy i otwarty. Uznaje on bez wyjątków prawa przysługujące innym ludziom i gotów jest naruszyć swoje prawa, aby tylko komuś innemu nie stała się krzywda. Wyświadczanie innym czegoś pożytecznego, wartościowego, jest dla niego sposobem na życie.  „Dobroduszność robi coś, ale bezinteresownie. Etyka też coś robi, ale ma w tym swój interes.” Lao Tsy (Laozi) Obecnie w naszym zdyscyplinowanym społeczeństwie, gdzie normalne jest, że jedni walczą z drugimi aby coś uzyskać, jednostka dobroduszna odbiegająca przez to od normalnego zachowania, traktowana jest często jak nieszkodliwy wariat, którego się zaledwie toleruje. W Stanach na przykład normaln...

 Daimonion - głos wewnętrzny, powstrzymujący człowieka od popełnienia zła.  Termin ten jest powszechnie kojarzony z filozofią Sokratesa i jego wewnętrznym głosem. W naszej kulturze funkcjonuje on jako sumienie, choć nie jest to dokładnie to samo. Sokratesowi przypisuje się również pogląd głoszący, że postępowanie człowieka zależy wyłącznie od jego wiedzy na temat dobra i zła. Pogląd ten prowadził do wielu paradoksów. Chociażby jak zauważył Owidiusz w „Metamorfozach”: „widzę i pochwalam to, co lepsze, lecz wybieram gorsze”. Dla mnie sumienie to nie jest jedynie głos który mówi nam abyśmy postępowali moralnie, tylko bardziej czynność mózgu, nie tylko naszej świadomości, ale również podświadomości, która ocenia nasze postępowanie zarówno przed, jak i po. Sumienie ma wprawdzie miejsce w przestrzeni niezdefiniowanej, ale jest ściśle związane z danym człowiekiem, czyli również konkretnie z jego mózgiem. Często spotykamy się z tak zwanym nieczystym sumieniem, czyli czymś co człowiek ...

„Nie zawsze chodzi o to, żeby burza minęła, ale o to, żeby nauczyć się tańczyć w deszczu”  Ukojenie to uczucie, które pojawia się po ustąpieniu negatywnych emocji: bólu, niepokoju i innych podobnych. Pomaga złagodzić ból emocjonalny i pozwala odzyskać równowagę po trudnych przeżyciach. Potrzeba ukojenia to naturalna kolej rzeczy. Może ono być wynikiem pocieszenia ze strony innych osób, ale lepiej jak jest naszą zasługą, starcza wtedy na dłużej. Może to być na przykład znalezienie spokoju w kontakcie z naturą i w kontemplacji na jej łonie. Kojący wpływ natury jest nie do przecenienia. Również książ­ki przy­wra­cają wiarę w powrót do normalności. Czasem pomaga jakaś interesująca książka, czasem pięknie napisana, byle zająć czymś mózg. Nie można pozwolić aby zawładnęła człowiekiem niekończąca się bezsensowna gonitwy myśli. One i tak ciągle wracają wzbudzając niepokój, można je jedynie tłumić na różne sposoby. Ból i żal, które się przeżywa, nie powinny przecież mieć jakiegoś nieodwraca...

„Wszystkiego się w życiu spodziewałam, ale tego, że będę stara, to nigdy.”          Zofia Nałkowska, „Granica” Lubisz siebie, nie podajesz się za kogoś innego i nie czujesz potrzeby uciekania przed niczym. Tak wygląda fundament na którym buduje się osobiste szczęście. A starym nie staje się człowiek w jednej chwili, starość się sączy w nas powoli, najpierw niezauważalnie, aż wreszcie nie ma już wątpliwości. Jednak jest dostatecznie dużo czasu aby się z tym pogodzić i nie tracić ani chwili na odwrócenie tego co nieuniknione. Niektórzy próbują to odwracać kosmetycznie czy chirurgicznie, najczęściej kobiety, a faceci próbują powtórzyć dawne szaleństwa. No cóż jak komuś to jest potrzebne do szczęścia… Jednak moim zdaniem to jest strata czasu i bardzo często majątku. 🙂 Jedynie dojrzałość i mądrość potrafią sprawić, że rzeczywiście czujemy się młodsi niż na to wskazuje wiek. Ważne jest też, że czujemy się choć trochę potrzebni, a nie „zrobił/a swoje, może już iść w s...

  Wystarczy pleść jakieś głupstwa, których nie można zrozumieć, a ludzie zrobią wszystko, czego od nich zażądasz - to aksjomat polityka. System dawno pochłonął już takie idee jak demokracja czy wolny rynek. Ludźmi rządzą zbiorowe uwarunkowania, kreowane przez zależne media, drastycznie obniżono poziom i jakość edukacji, sprowadzając ją do formy bezwysiłkowego zajęcia, zajęto umysły tym, co jest daremne, pseudo problemami społecznymi, nieustanną pustą gadką, aby ludzie nie zadawali sobie pytań i nie uruchamiali samodzielnego myślenia. Wszystko to co polityka robi, tłumacząc się naprawianiem ludzkiej moralności jest z gruntu niemoralne. Nie oceniamy już obowiązujących w poprawności politycznej wartości etycznych, kierując się tym co naprawdę moralne, dlatego przesiąkamy fałszem. Osoba słabo wykształcona ma ograniczony horyzont myślenia, a im bardziej ograniczone jest jej myślenie tym łatwiej nią sterować. Masowy człowiek, ma być obecnie produktem, więc musi być monitorowany i sterowa...

 „Największa satysfakcja w życiu to świadomość, że się nikogo nie skrzywdziło.”                            Antyfanes Satysfakcja, czyli zadowolenie z tego, że spełniły się oczekiwania związane z naszymi poczynaniami, jest uczuciem nad wyraz pożądanym. Każde działanie, które podejmujemy i doprowadzamy do końca dostarcza satysfakcji wynikającej ze świadomości osiągnięcia celu. Oczekiwania nasze osobiste spełniają się tylko wtedy gdy mamy marzenia, których realizacja jest możliwa, a satysfakcję mamy wtedy gdy działając zgodnie ze swoimi zasadami osiągniemy sukces. I tu jest przeważnie tak, że im coś jest trudniejsze tym większą satysfakcję daje. Zdarza się też, że samo działanie daje nam satysfakcję, a nie tylko rezultat, wystarczy na przykład, że się dzielimy, albo walczymy o słuszne sprawy. Oprócz tego co my stawiamy przed sobą, są jeszcze wyzwania które stawia przed nami życie, a tu nie mamy zbyt dużego wpływu i ...

„Ani matka, ani ojciec, ani żaden krewny nie może nam przynieść większego pożytku niż nasz własny, opanowany umysł.„    Dhammapada – zbiór mów Buddy. Opanowanie czyli inaczej mówiąc pewien chłód emocjonalny, powoduje, że rzadko kiedy tracimy głowę i wpadamy w panikę. Do tego dochodzi powściągliwość, czyli umiarkowanie w słowach i gestach, tak by nie wybuchnąć wtedy gdy to jest niepotrzebne. Pozwala to wyrażać się w sposób rozważny i wyważony, jest dowodem przejęcia kontroli nad trudnymi zazwyczaj do opanowania emocjami. Człowiek opanowany broni swojej słuszności spokojnie i bez gniewu. Tylko głupiec gdy ma słuszność, broni jej z wrzaskiem, a gdy jej nie ma, to do tego sypie obelgami. Mądry pokonuje ludzi nieopanowanych swym opanowaniem, nie dając się im wyprowadzić z równowagi. Jeśli są złośliwi, nie jest złośliwy w zamian, bo postępując jak oni, staje się taki sam jak oni. Prawdziwą siłę można rozpoznać po opanowaniu. Emocje czynią człowieka słabym, a sentyment może doprowadz...

  Dawno temu napisałem „Bajkę bez morału”, a historia najnowsza trochę do niej dopisała i po niewielkich zmianach teraz brzmi ona tak:  BAJKA BEZ MORAŁU Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, czyli w środku Europy jest przedziwna i tajemnicza kraina Lecha, gdzie wszystko wydaje się ustawione do góry nogami. Nawet morze jest na północy tam gdzie zimniej, a góry na południu tam gdzie cieplej, a nie tak jak być powinno, czyli odwrotnie. Jak pokazuje historia, ludzie w niej żyją odważni i szlachetni, ale od dawna rządzą nimi ludzie nikczemni, dlatego czasy świetności ma ta kraina już daleko za sobą. Dawno, dawno temu, ruska wiedźma o imieniu Katarzyna, do spółki z władcami sąsiednich krain, postanowiła unicestwić Lechitów swoimi czarami i przez ponad 120 lat nie mieli oni swojej krainy. Po tych latach w niewoli, Lechici zdołali dużym wysiłkiem i daniną krwi własnej, czar odwrócić. Jednak widmo jej klątwy nie zniknęło i stale krąży gdzieś tam w górze, przez co kraina Lecha nie m...

  "Wątpliwość jest początkiem mądrości"                    Seneka Młodszy  No cóż, wątpienie we wszystko mądrością pewnie nie jest, natomiast uzasadniona wątpliwość to już daje do myślenia, czyli może być początkiem czegoś mądrego. Media  nasze są zapełnione zdaniami wypowiedzianymi przez różne osoby, zrozumiałymi niby i tak jakby oczywistymi, które przy odrobinie wątpliwości z naszej strony, stają się nagle niejasne i powikłane, a przy głębszej analizie całkiem nie do przyjęcia. Gdy czytam takie coś, to natychmiast wyskakuje mi taka nerwowa zmarszczka intelektualna i nie daje już spokoju. Muszę wtedy zweryfikować źródła i poszukać alternatywnych zdań innych ludzi, najlepiej mądrych, aby wyrobić sobie własne zdanie. No ale jeden z najmądrzejszych ludzi powiedział, że wie, iż nic nie wie, więc często jestem tutaj pozostawiony samemu sobie. Myślę myślę, aż coś wymyślę i wtedy już wątpić w to jakoś nie wypada. 😉 Wątpliwości ...

  „Pośród najgłębiej zakorzenionych uczuć ludzkich nie ma żadnego, które bardziej byłoby powołane do przekształcenia się w zacność, miłość ojczyzny i sumienność; bo dumny człowiek potrzebował dla siebie szacunku i by ten szacunek osiągnąć, musiał na niego zasłużyć.”  Hippolyte Adolphe Taine (1828–1893)  Duma, czyli mocne poczucie własnej wartości, niedaleko próżności i arogancji leży. Czy ja jestem dumny z siebie? No cóż, własną wartość znam i cenię, ale czy jestem aż dumny z tego, to nie jestem pewien. Bliżej dumy jest może ocena tego jaki jestem z natury, niż ze swoich zasług. Uzasadniona duma powinna iść w parze z pokorą, a ja z tą pokorą mam niejaki problem. 🙂 W ostatecznym rozrachunku, chyba jestem zadowolony z siebie, ale nie, że aż dumny. Do dumy warto mieć też trochę samokrytycyzmu, chociaż jestem czasem naprawdę dumny z niektórych swoich czynów. Można też być dumny z tego, że się jest czyimś dzieckiem, albo być dumny ze swoich dzieci. Tutaj łatwiej, bo oceniamy ...

  W tzw. "demokracji" państwo to rodzaj umowy społecznej, gdzie społeczeństwo oddaje w ręce suwerena władzę i prawo do używania przemocy, w zamian za bezpieczeństwo i godne warunki do życia. W Polsce umowa ta zawierana jest poprzez wybory powszechne. I tu by mogło być pięknie, gdyby nie pewne szczegóły. Po pierwsze, społeczeństwo zawiera umowę na podstawie kitu jaki jest mu wciskany w czasie kampanii wyborczej, a po wyborach wola wyborców staje się mało ważna i jest zamieniana na wolę wybranych. Po drugie, większość nie widzi wśród przedstawionych kandydatów na suwerena, takiego, który by spełnił ich oczekiwania i w wyborach nie uczestniczy, dlatego suweren jest wybierany najczęściej przez +/-   30% społeczeństwa, czyli na pewno nie jest to wybór większości. Po wyborach prezydenckich ogarnęło niektórych Polaków przerażenie związane z pytaniem co teraz, tak jakby nawiedził nas jakiś kataklizm, a przecież niewiele się zmieniło, prezydent był z PiS-u i teraz znowu będzie z P...

Daremne żale – próżny trud, Bezsilne złorzeczenia! Przeżytych kształtów żaden cud Nie wróci do istnienia.                       Adam Asnyk Żal to na pewno stan emocjonalny negatywny. Może być do kogoś, za wyrządzone krzywdy, na przykład jako pretensja, albo rozgoryczenie, bywa spowodowany doznaną stratą. Mamy żal do innych za to, co zrobili lub czego nie zrobili, albo nawet za to, że czegoś nie wiedzieli. Żal taki to czasem okropne uczucie. Zżera od środka i bywa, że w końcu doprowadza człowieka do ruiny. Są chyba dwa rodzaje ludzi, tacy, którzy mają zazwyczaj żal do innych i tacy, którzy mają głównie żal do siebie. Żalowi towarzyszy często trudność w pogodzeniu się z tym, że tego co utracone już nie ma i wynikający z tego brak akceptacji rzeczywistości. Nigdy nie wiesz, kiedy dopadnie cię żal za tym, co stracone. Tęsknym żalem, że rzeczy są takie, jakie najwyraźniej są, jest zwyczaj...

 "Kto niczego się nie spodziewa, nie doznaje rozczarowań." Erich Maria Remarque Rozczarowanie przeżywamy, gdy nam się nie udaje uzyskać tego, czego pragniemy. Głównym źródłem rozczarowań jest to, że pozory mylą, a wydarzenia są rzadko takimi, jakimi wydają się być i później się okazuje, że jednak rzeczywistość jest inna, niż nam się wydawało. Również nadzieje po to dają nam skrzydła, aby je móc podciąć rozczarowaniem. Jeśli twoje marzenia zaczynają się nagle spełniać, strzeż się, bo wkrótce może spaść na ciebie bolesne rozczarowanie. Można też być rozczarowanym chociaż nam się coś urzeczywistnia, coś, na co się długo czekało, albowiem urzeczywistnienie to może być nie dość wyraziste i nas nie zadowolić. Nikt nie lubi samotności, ale źródłem rozczarowań bywa również to, że na siłę próbujemy się z kimś zaprzyjaźniać. Każdy, komu zaufamy, na kogo, jak nam się wydaje, możemy liczyć, kiedyś może nas rozczarować. Za dużo przywiązania, dużo rozczarowania. Najgorsze jest rozczarowani...

  Jest we mnie coś, co nie do końca odpowiada ogólnie przyjętym normom, szczególnie regule „w zdrowym ciele, zdrowe ciele”. Pociągają mnie nie te rzeczy, co trzeba: lubię wypić dobrą gorzałkę, zjeść tłusto, glutenowo i cholesterolowo, uwielbiam słodycze i nie lubię katować się zbędnym wysiłkiem fizycznym.  Nie mam boga, nie znoszę polityki, idei ani innych tym podobnych społecznych zasad. Jestem mocno osadzony w swego rodzaju społecznym niebycie i akceptuję to w pełni. Nie czyni to ze mnie osoby popularnej i zbyt interesującej. Ale nie chcę być popularny, to zbyt kłopotliwe. Pragnę jedynie swojskiej przestrzeni, blisko natury, w której mogę żyć i jeszcze żeby zostawiono mnie w spokoju. A reszta świata… Hmm… W rzeczy samej, jeśli ten świat ma rację, jeśli ma rację ta muzyka disco polo, jeśli mają rację te masowe mierne przyjemności, ci ludzie zamerykanizowani, tak niewiele wymagający, ci celebryci z Instagrama, to w takim razie ja nie mam racji i być może jestem szaleńcem, zbłą...

     „Mieć fan­tazję nie znaczy coś so­bie wy­myślać. To znaczy tworzyć coś z te­go, co istnieje”.      Tomasz Mann Fantazja – wyobrażony scenariusz, w którym w sposób jawny lub ukryty osoba spełnia swoje życzenia. Tyle definicja. Fantazja to naturalna część ludzkiego działania. Im bystrzejszy i trzeźwiejszy umysł, tym wspanialsze będzie snuł fantazje. Na pewno nie obrażają one rozumu, nie zmniejszają też zapotrzebowania na prawdę naukową i nie zacierają jej postrzegania. O zastępowanie życia fantazją podejrzewa się zazwyczaj dzieci, choć one używają fantazji jedynie dlatego, że o prawdziwym życiu wiedzą jeszcze niewiele. Ale fantazja zajmuje też dużo miejsca w życiu dorosłych. Życie staje się dziełem sztuki dopiero za sprawą naszej wyobraźni, która używa fantazji do planowania rzeczywistości. Szczególnie gdy chory świat atakuje w jakiś sposób nasze życie, fantazja jest bezwarunkowo niezbędna. Marzenie o czymś, co się nie wydarzyło, ale powinno się wyd...

  „Świat jest pokręcony i przez to powstaje trójwymiarowa głębia. Jak ktoś chce mieć wszystko proste, powinien żyć w świecie opartym na ekierce. “                    Haruki Murakami, Świat to trudne miejsce, z definicji to ogół wszystkiego. Czy jest ktoś, jakiś człowiek, który widzi ten świat takim jakim jest? Światu na tym nie zależy, choć nie żywi nienawiści, to nie darzy też nas miłością. Dzieją się na nim rzeczy straszne, których nie można wytłumaczyć. Dobrzy ludzie umierają w zły sposób i pozostawiają tych, co ich kochali całkiem samych. Wielkim progiem, który myśl ludzka musiała przekroczyć, jest porażająca świadomość, że świat jest wobec nas obojętny. Jesteśmy tylko jego częścią i może się bez nas doskonale obejść. On nie istnieje dla nas, nie jesteśmy centrum kosmosu. Nauka rysuje obraz świata jako produktu przypadku, mieszaniny cząstek, których zachowanie i kształt determinują prawa f...

  „Nie zostaniesz ukarany za swój gniew, zostaniesz ukarany przez swój gniew.”                              Budda Gniew, to bardzo silna emocja, będąca reakcją na coś co powoduje nasze wzburzenie. Jest to najczęściej reakcja agresywna, zniekształcająca przy tym postrzeganie rzeczywistości. Moim zdaniem jest to nawet taki krótkotrwały obłęd, któremu często towarzyszy również chęć zemsty, gdy ktoś jest temu winny. Fatalnie wpływa on na ciśnienie i zaburza trawienie, jest też często przyczyną kłótni. Marek Aureliusz twierdził, że skutki gniewu są dużo poważniejsze od jego przyczyn. Gniew bywa jak wulkan gorący, niemal zawsze niemożliwy do opanowania, dopóki furia nie zostanie w jakiś sposób wyładowana, jest też gniew zimny, który potrafi być ukrywamy latami, powoli trawiący psychikę, prowadzący do nienawiści i wiele odmian pośrednich. Umiejętność ...

„Mądry jest nie ten, który martwi się z powodu niedostatku, lecz ten, który cieszy się z tego, co ma.”              Demokryt Przez całe życie jesteśmy w jakiś sposób doświadczani i wygląda na to, że człowiek rodzi się po to, aby mieć jakieś zmartwienia. 🙂 No ale życie nie jest przecież jednym wielkim powodem do zamartwiania się. Mnie szczególnie chodzi o martwienie się na zapas. Zawsze są co najmniej dwie możliwości, albo coś się stanie, albo nic się nie stanie. Zakładamy przy tym, że wszystko będzie dobrze, albo martwimy się, że będzie źle, najczęściej na zapas, bo nie wiemy przecież na pewno co się stanie, póki się nie stanie. Może to być niepotrzebne, ale może się też przydać, choć dużo problemów rozwiązuje się też samo. Niektórzy ludzie tak się zamartwiają, że nie starcza im siły na normalne życie i to jest już niedoborze, ale zmartwienia, byle bez przesady, mają też swoje dobre strony, bo pozwalają przygotować się na nade...

 Ten, kto chce pozostać w dobrym zdrowiu, powinien unikać smutnych nastrojów i zachowywać radosny umysł.                  Leonardo da Vinci A moim zdaniem trzeba przetrwać wszystko, co na nas spadnie. I każdą radość i cały smutek. Smutek, przed którym uciekliśmy i tak nas kiedyś dogoni, a wtedy jest jeszcze trudniejszy do przetrwania. Przetrawienie smutku jest chyba jedynym niezawodnym sposobem, aby powrócić do radości życia. Smutek należy przeżyć, ale żyć z nim nie wolno, tylko radosny umysł, jak mówił Leonardo, daje zdrowie. Życie daje smutki i radości, z czego smutek jest o wiele trudniej przegonić niż stracić radość, a bywa i tak, że tych smutków dostanie człowiek tyle, że na radość nie ma miejsca. Wtedy to życie jest smutkiem. Mówią, że czas leczy rany, ale to nie oznacza, że znika przyczyna smutku, jednak upływ czasu potrafi ją zasłonić tak, że radość może wrócić. Każda noc kiedyś się kończy, trze...

  „Dziś już mamy pewność, że szósty zmysł istnieje. Jego ośrodki mieszczą się w brzuchu oraz w maleńkiej części przodomózgowia. Dokładnie tam, gdzie zwykle pukamy się w głowę„ twierdzi Antonio Damásio. Przeczucie to taki stan psychiczny związany zazwyczaj z nadejściem czegoś złego. A to pewnie dlatego, że złe przeczucia, statystycznie rzecz biorąc, znacznie częściej się sprawdzają. Przeczucie, że wygram w totka nigdy mi się nie sprawdziło. Powstają one najprawdopodobniej w podświadomości i są wynikiem procesów myślowych, o których nie mamy pojęcia. Niewyczerpanym źródłem przeczuć były moje Babcie, a szczególnie ta ze strony Mamy, niewykształcona, urodzona na wsi kobieta. To przeczucia, w powiązaniu z doświadczeniem życiowym, pozwoliły jej uniknąć wielu niebezpieczeństw życia i między innymi przetrwać okupację niemiecką. Były też zabawne sytuacje z tym związane, na przykład, gdy Babcia podczas burzy chowała głowę pod pierzynę, a na pytanie dlaczego tylko głowę, mówiła, iż ma przeczu...

  Cisza – niekiedy tylko pająk siatką wzruszy, Lub przed oknem topolę wietrzyk pomuskuje; Och! jak lekko oddychać, słodko marzyć duszy – Tu mi gwar, tu mi uśmiech myśli nie krępuje.                   Cyprian Kamil Norwid, Mieszkam w dużym hałaśliwym mieście. Poprzednio mieszkałem w kamienicy na ruchliwej ulicy przy przystanku tramwajowym, gdzie hałas był całą dobę, tramwaje hałasowały nawet w nocy.  Ale obecnie mieszkam w takim „fyrtlu”, gdzie cisza bywa częstym gościem. Zielono dookoła, bliskość Dębiny, zielonych płuc Poznania i niewielki ruch. Samochody znikają rano, ludzie jadą do pracy i wracają dopiero wieczorem, a poza tym jest tu naprawdę cicho, szczególnie w porównaniu. A w nocy cisza jest tak głęboka, że słychać swoje myśli. Dopiero po przeprowadzce doceniłem jej wartość, bo żyjąc w ciągłym hałasie nie ma się o tym pojęcia, a weekendowe wypady na łono natury, to były tylko namiastką. ...

 „Nadzieją w ostatniej godzinie jest dla człowieka myśl, że więcej nie będzie musiał się narodzić.” Tales z Miletu (ok. 635–543 p.n.e.) Chciałbym się zmierzyć tym razem z tematem śmiertelności, czyli z koniecznością zakończenia życia śmiercią. Minął kolejny, już dziewiąty miesiąc, od śmierci Halinki i to mnie nastroiło do takich rozmyślań. Mówią „abyś źle nie umarł, żyj dobrze”, ale z tego co pokazuje rzeczywistość, taka korelacja nie wynika. Wprawdzie bliskość śmierci powoduje, że już staramy się żyć lepiej, ale to i tak nie ma potem żadnego wpływu na to jak się umiera. W świecie gdzie wszyscy starają się przeżyć za wszelką cenę, trudno się pogodzić tym, że trzeba umrzeć, choć w młodości nikt o tym nie myśli. A potem… potem na ten przykład Sokrates powiedział: „Bać się śmierci, o szlachetni, jest tym samym co mieć się za mądrego nim nie będąc; gdyż jest to mniemać, że się wie to, czego się nie wie. Nikt nie wie, czy śmierć nie okaże się największym błogosławieństwem dla ludzkiej i...

  „Zdziwienie, zaskoczenie to początek zrozumienia” José Ortega y Gasset. Dzisiejszy temat rozmyślań, czyli zaskoczenie, występuje, gdy nasze założenia nie spełniają się i spotyka nas coś niespodziewanego. Charakterystyczne jest tu podobno patrzenie na to rozszerzonymi ze zdziwienia źrenicami. Im człowiek ma więcej oczekiwań, tym częściej bywa zaskoczony, bo życie nie lubi być takie jak oczekujemy. „Sekret humoru tkwi w zaskoczeniu”, powiedział Arystoteles. Innymi słowy dowcip musi mieć zaskakującą puentę, ale również rzeczywistość potrafi dać radość, gdy nas pozytywnie zaskoczy. Ja bardzo lubię gdy mile zaskoczę sam siebie, a zaskoczenie takie jest dla mnie oparciem, które pomaga mi się wydostać z otchłani smutku. Ale przede wszystkim świat, a głównie głupota żyjących w nim ludzi, to dopiero niewyczerpane źródło bycia zaskoczonym, choć nie zawsze mile. Bo zaskoczenie bywa też niemiłe. Tak jest gdy staramy się na przykład uporządkować i zorganizować swoje życie, po jakimś rujnujący...

“Podwładny, powinien przed obliczem przełożonego mieć wygląd lichy i durnowaty, tak by swoim pojmowaniem istoty sprawy nie peszyć przełożonego" /zarządzenie cara Rosji, Piotra I z 9.12.1708 r./   Tematem tych przemyśleń będzie autorytet, ogólnie i szczególnie. Z definicji, to na autorytet składają się takie cechy statusu społecznego, jak: uznanie, prestiż, szacunek, respekt, ale też dobre imię, czy umiejętność uzyskania posłuchu. Innymi słowy, autorytet jest osobistym dorobkiem danej osoby, uznanej za przykład godny do naśladowania w życiu. Autorytetem, można zatem też nazwać postawę człowieka, wypracowaną najczęściej przez postępowanie i wartości, którymi kieruje się w życiu. Ale jest też coś zupełnie innego, czyli autorytet z racji zajmowanego stanowiska, który nie musi być poparty osobistymi zasługami i tutaj car Piotr I dobrze wiedział co mówi. 😉 Osobiście unikałem jak mogłem sytuacji gdzie byłem przełożonym, ale cóż i takie sytuacje w moim życiu były, więc wiem z czym to się...