MYŚLAŁ, MYŚLAŁ I WYMYŚLIŁ

Oprócz tego, że jest ekonomią nadmiaru i marnotrawstwa, konsumpcjonizm jest także ekonomią oszustwa”.     Zygmunt Bauman (1925 - 2017) Konsumpcjonizm odnosi się nie tylko do aktywności konsumpcyjnej, wykraczającej poza zaspokojenie naszych potrzeb, ale także poza określone obszary. Konsumpcjonizm istnieje w sztuce, sporcie i nawet seksie, prawie we wszystkim, co można sobie tylko wyobrazić. Bez wątpienia jest jednym ze znaków naszych czasów. Najbardziej utożsamiane z mekką konsumpcjonizmu są centra handlowe. Można je znaleźć wszędzie. Stały się one nawet centrum życia towarzyskiego dla wielu ludzi. Zygmunt Bauman opisuje to tak: “Dobrze wytresowani konsumenci, a takimi jesteśmy w zasadzie wszyscy, i to w coraz młodszym wieku, mają tendencje do postrzegania świata jako magazynu produktów. Relacja między klientem i towarem staje się wzorcem dla wszystkich innych związków, także międzyludzkich.” Ludzie są wręcz terroryzowani przez nadprodukcję i przymus konsumpcyjny. Bez pro...

“Bezmyślnych wyzwala ze smutku czas, mądrych logika.”        Epikur (341–-269 p.n.e.) Logika to GPS rozumu. Przy pomocy jej zasad sprawdzamy, czy myślimy  prawidłowo. To racjonalne myślenie do spółki z logiką pozwala nam odróżniać chociażby sen od realu. Mózg nie ma ograniczeń, może wymyślać dowolne rzeczy, a logika tworzy granicę poza która mamy nieprawdopodobieństwo i absurd. Na początek sprostowanie, nie ma czegoś takiego, że Kowalski ma swoją logikę, a Wiśniewski swoją. Logika jest jedna i albo jest, albo jej nie ma. Każdy rozum już na wstępie jest wyposażony w sprawność  pierwszych zasad, do których należą: zasada niesprzeczności, tożsamości, wyłączonego środka oraz racji dostatecznej i tego nie musimy się uczyć. Aby posiadać zdrowy rozsądek, to ta sprawność plus życiowe doświadczenie wystarczy. Warto jednak znać wszystkie podstawowe prawa klasycznej logiki filozoficznej, bo to już pozwala, na przykład, oddzielić manipulacje od rzeczywistości...

 “Nic nie tworzy przyszłości tak jak marzenia.”                       Wiktor Hugo Marzenia, które traktujemy jako cel do osiągnięcia, są na pewno tym co może wpływać na przyszłość. Bardziej racjonalnie możemy mówić tutaj o planach które chcemy zrealizować. Przyszłość jest dla nas zawsze abstrakcją, możliwą do zaobserwowania jedynie przy pomocy wyobraźni. To co się dzieje w teraźniejszości ma zawsze jakieś konsekwencje dla przyszłości i te konsekwencje człowiek potrafi przewidywać, co jest bardzo przydatne w życiu. Przyszłość to tylko pojęcie i bez chociażby minimalnej wiedzy co się może wydarzyć, nie byłoby z tego pojęcia żadnego pożytku. Mając do dyspozycji wyobraźnię, człowiek może wykorzystać przyszłość na nieskończoną ilość możliwości. A potem przyszłość nadchodzi i staje się teraźniejszością, przy czym ta przyszłość nigdy nie nadchodzi taka jakiej się spodziewaliśmy. I to j...

  “Nic nie powstaje z niczego, podobnie jak coś nie przechodzi w nic.”               Lukrecjusz (ok. 99 p.n.e. – ok. 55 p.n.e.) “Coś”, to przeciwieństwo niczego. Bardziej poważnie wprawdzie brzmi “byt”, podstawowe pojęcie filozoficzne (ontologia), ale tym razem nie chodzi o to, żeby było poważnie, więc zajmijmy się “cosiem”. Zdarza się, że “coś chodzi nam po głowie” i jeżeli nie przechodzi w nic, to warto się tym podzielić. Możemy przecież “coś komuś dać”, bo niedobrze jak “coś siedzi nam w głowie” niepotrzebnie. I tu w sprytny sposób przeszedłem do moich wyczynów na tym polu. Pole słabo zaorane, więc pomyślałem, że “może coś z tego wyniknie”. 🍀😀 Wracając do “cosia”, to mamy wiele spraw niewyjaśnionych, z tym związanych. Na przykład “coś jest głupie”, ale pomimo to przynosi oczekiwane skutki, może jednak aż tak głupie nie jest? Czasem okazuje się, że “coś jest niewidoczne”, ale pomimo to istnieje i na dodatek sprawi...

 “Aby człowiek mógł być zadowolony z życia, jednym z najistotniejszych warunków jest, aby był przekonany, że ma ono jakiś sens, jakąś wartość.” Władysław Tatarkiewicz (1886–1980) Chciałoby się popatrzeć z oddali na swoje życie, bo z dystansu łatwiej jest oceniać i jakiś sens może by się znalazło. Ale człowiek nie może istnieć na zewnątrz swojego życia, dlatego tak właściwie to nigdy nie spojrzymy na nie obiektywnie. W świecie, gdzie wszyscy starają się przeżyć za wszelką cenę, trudno znaleźć wartość większą niż samo przeżycie, choć są oczywiście większe wartości, ale sens to jest dopiero zagadka. Gałczyński napisał: "Wszystko jak sen wariata śniony nieprzytomnie (…)". Czy tak jest rzeczywiście, żyjemy “nieprzytomnie”, nie mając pojęcia gdzie jest tego sens? Przez całe życie gromadzimy dobra, które i tak musimy opuścić, mówi się, że dla potomnych, czyli, że nie chodzi o nas, tylko o dalszy ciąg. To jest jakiś sens, zapewnić ciągłość i sprawić żeby następni mieli lepiej. Ale co...

 “Woda, której dotykasz w rzece, jest ostatkiem tej, która przeszła, i początkiem tej, która przyjdzie; tak samo teraźniejszość.”                      Leonardo da Vinci Czas teraźniejszy ma przewagę nad każdym innym czasem, taką, że jest tym jedynym czasem, który mamy, inne mieliśmy, albo dopiero będziemy mieli. Na dodatek każdy ma ten czas inny, swój własny i tylko w tym czasie może coś zmienić w swoim życiu. Nie musimy kurczowo trzymać się teraźniejszości i tak, póki żyjemy, oderwać się od niej nie mamy żadnej możliwości, to jest jej tajemnica. 😀 Każą nam się cieszyć teraźniejszością, bo szybko mija, ale ona przecież cały czas jest, nie mija, tylko się ciągle zmienia. Człowiek wie, że żyje naprawdę, gdy czuje powietrze w płucach, trawę albo piasek pod stopami, powiew wiatru na skórze, gdy wysoko podnosi głowę i z łatwością omija kałuże, gdy nie liczy się przyszłość ani przeszłość....

  Sic transit gloria mundi. Tak przemija chwała (tego) świata. Świat, mój świat, przeminął na pewno, ale czy przeminęła też jego chwała? Gdy spoglądam wstecz na te wszystkie moje lata, to widzę jedynie, że nic nie jest wieczne. Nie ma na świecie nic tak pewnego jak przemijanie. Każde pokolenie jest wciśnięte w swój czas i wraz z nim przemija, moje pokolenie właściwie już przeminęło, tylko co z tą chwałą jego świata. No cóż, na świecie nie ma pustki, coś przemija, ale w to miejsce zjawia się coś nowego. Przychodzą nowe pokolenia i nowa chwała, a starzy mogą tylko ponarzekać, że chwała ich świata była lepsza, niż chwała świata obecnego. Czy tak jest rzeczywiście? Na czym tak naprawdę polegała chwała mojego świata, tego co minął? Od małego słyszałem jak to było strasznie podczas wojny i jak teraz jest w związku z tym dobrze. Rzeczywiście II wojna światowa odcisnęła na chwale mojego czasu bardzo mocne piętno, również wynikająca z niej zimna wojna. Normalne życie jak pamiętam było ciągl...

 “Kto przyjmuje dobrodziejstwo z wdzięcznością, spłaca już pierwszą ratę.”        Seneka Starszy Wdzięczność to forma doceniania dobroci innej osoby, albo ogólnie docenienie tego, że zdarzyło się coś dobrego, szczęśliwego. Mówią też, bądź wdzięczny za to co masz, innymi słowy nie ważne co masz, bądź wdzięczny (?). Istnieje w takim razie też czysta wdzięczność skierowana do losu, nie skierowana do nikogo konkretnego. Ale zazwyczaj chodzi tylko o to, że pomagamy komuś w potrzebie i on jest za to wdzięczny. Wdzięczność ma różne oblicza, jest wylewna, albo powściągliwa, a niektórzy nie mają za grosz wdzięczności. Jeżeli komuś takiemu pomożesz, to pomyśli, że ta pomoc to twój obowiązek i przyjdzie po nią jeszcze raz, a jak odmówisz, to się obrazi i nazwie egoistą. Brak wdzięczności tam, gdzie wdzięczność jest oczekiwana, nazywamy niewdzięcznością. Inna sprawa, czy oczekiwanie wdzięczności, albo gorzej odwdzięczenia się, czyni naszą dobroć mniej wartośc...

  “Emocje są jak dzikie konie i potrzeba wielkiej mądrości, by je okiełznać.”  Paulo Coelho Emocje, to niezbyt trwałe, ale za to silne uczucia, które mogą być zarówno pozytywne jak i negatywne. Są one pobudzane naszym wartościowaniem tego co się dzieje, ale przyczyny mogą być też nieprawdziwe. Podobno działaniami emocjonalnymi kieruje nasza podświadomość. Dlatego nasuwa się pytanie, czy jesteśmy niewolnikami naszych emocji? Naszymi myślami możemy na pewno emocje wywołać, ale czy również uspokoić te co już się w nas rozbujały, to nie jestem taki pewny. Czasem zwykła zmiana nastawienia, może zapobiec powstaniu emocji, albo opanować  już powstałe, szczególnie te negatywne, ale czy to jednak jest już możliwość sterowania. Przyczyną powstania emocji może być zarówno coś błahego, na przykład uderzenie się w mały palec u nogi, ale też coś poważnego, jak na przykład utrata pracy, to wszystko ma podobny wpływ na nasze postępowanie, bo pod wpływem emocji ludzie potrafią robić różne...

 “Gdziekolwiek jest człowiek, tam jest okazja do życzliwości”   Lucius Annaeus Seneca. Życzliwość, co to tak właściwie jest? Czasem wystarczy dobre słowo, uśmiech, by szary dzień stał się mniej szary, dobre jest też chociażby zrozumienie, ale czy to już jest to, czy też dopiero jakieś realne wsparcie i pomoc. Mówi się, że życzliwość nic nie kosztuje i jej nie ubywa, co by znaczyło, że bycie życzliwym nie wymaga jakiś konkretnych “ofiar” ze strony tego życzliwego. Ludzie nie rodzą się życzliwi, naturalne potrzeby to na przykład głód i tym podobne, inaczej mówiąc instynkt przetrwania, a życzliwość do nich nie należy. Skąd się bierze potrzeba bycia życzliwym? Gdy dorastamy, tworzy się też nasze sumienie i dojrzewają uczucia, pewnie wtedy budzi się też potrzeba życzliwości. Jednak ostatecznie u każdego człowieka rozwija się to jakoś inaczej, nie u wszystkich niestety taka potrzeba występuje. Fryderyk Nietzsche wymienia objawy życzliwości w ten sposób: “ [... ] rzeczami, na które n...

 “Szczęście człowieka mądrego, to wynik czynów wykonywanych z wolnej woli.” Marek Aureliusz Spróbujmy znaleźć odpowiedź na pytanie, czy istnienie wolnej jest pewne, czy tylko hipotetyczne? Niby wiemy, że wolna wola istnieje, gdyż sami doświadczamy jej działania. Jest ona nieodłączną częścią świadomości. Jednak, gdy twardo twierdzimy, że nasze zachowanie cechuje się bezprzyczynowością, czyli wolną wolą, to tylko dlatego, że nie dostrzegamy determinizmu czającego się pod powierzchnią tego co robimy. Dopiero gdy przychodzi co do czego, gdy na przykład postępowanie nasze okazuje złe, to czepiamy się determinizmu, żeby nas ratował. Robimy to na przykład wtedy, gdy chętnie godzimy się z aluzjami psychoterapeuty, że winę za nasze obecne problemy ponoszą rodzice. To samo robi polityk, który wini za swoje porażki, poprzedników i warunki społeczne na danym terenie. Już małe dzieci w piaskownicy mają na usprawiedliwienie to, że im inny kolega kazał. W każdym z takich wypadków dobrowolnie i z ...

 Eudajmonizm (gr. eudaimonía – szczęście) to pogląd, zgodnie z którym najwyższym dobrem i celem ludzkiego życia jest szczęście.   Według psychologa Daniela Gilberta, profesora psychologii na Harvardzie, szczęście jest ostatecznym celem praktycznie wszystkich decyzji, jakie podejmujemy w życiu . Wszyscy pragniemy szczęścia i bardzo o nie zabiegamy. Ale czy mamy pojęcie czego tak naprawdę chcemy? A może to tylko złudzenie. Co czyni nas szczęśliwymi, czy to nie jest tylko sposób widzenia własnego życia. Wszystko przecież zależy od nas samych, człowiek może być szczęśliwy, jeśli tylko tego zechce i nikt nie jest w stanie mu w tym przeszkodzić. Czy szczęścia trzeba szukać, czy to ono nas znajduje? Wydaje się, że szczęśliwym się tylko bywa, zatrzymać go na stałe nie można, mówi się, że nic nie trwa wiecznie, głównie myśląc o szczęściu. Niczyje życie nie składa się tylko z pięknych chwil, a te piękne chwile zależą różnie i od nas samych, ale też od losu. Budda twierdził, że szczęście...

 Na tym świecie nie ma absolutnego dobra, nie ma też absolutnego zła. Dobro i zło nie są niewzruszone i ustalone, a zawsze zmieniają się miejscami i rolami. I na odwrót.                  Haruki Murakami Natura funkcjonuje tak, upolowana łania czuje ból i paniczny strach, ale wilk o tym nie wie, bo on nie wie co to okrucieństwo. Nie ma wyobraźni która pozwoliłaby mu postawić się na miejscu łani, po prostu delektuję się posiłkiem i tyle. Ludzie nazywają to złem, okrutny wilk zabija, ignorując cierpienie bezbronnego zwierzęcia. Ale dla natury słowa “zło”, “dobro” nie mają żadnego znaczenia, słowa te tworzy jedynie człowiek. A gdy “złego” wilka zagryzie tygrys, czy on jest wtedy dobry? Takie i podobne dylematy dotyczą też wielu ocen moralnych ludzi, a do tego są jeszcze różne odcienie szarości. Wszystko zależy od naszych myśli i oczekiwań. Czy morderca, który by zabił Hitlera, byłby dobrym człowiekiem? Jano...

 “Ten kto ma spokojne i pogodne usposobienie, łatwiej przyjmuje starość.”              Platon Nadszedł czas aby napisać o starości. Ciągle mi się wydaje, jakby starość była tylko w tym co odbywa się naokoło, na zewnątrz mnie, a nie we mnie. Mam wrażenie, że wewnątrz jestem taki sam jak dawniej, przecież ja to ja i co tu może się zmienić. A jednak… zmieniamy się przecież ciągle i to bardzo, ale powoli więc trudno to samemu zauważyć. Wydawałoby się, że starość to powinna być nagroda, że to się każdemu należy po tym młynie jakim jest życie, jednak to tak nie działa. Możemy się pięknie zestarzeć jedynie w duszy, to co na zewnątrz piękne już nie jest. Nie dość, że sami tracimy wygląd, siły i zdrowie, to tracimy też coraz więcej rówieśników, przyjaciół, kochanych osób i stajemy się coraz bardziej samotni. Nikt nie powinien zostawać sam na starość, ale to w wielu przypadkach jest nieuniknione i jednocześnie ze starością trze...

 Gdzież nasza róża, Pytam was bracia? Zwiędła nam róża, Dziecko to ranka. Tylko nie mówcie: Tak młodość więdnie! Tylko nie mówcie: Tak życie biegnie!           Aleksander Puszkin,                wiersz Róża, 1815 Młodość więdnie zbyt szybko, na pewno nie tylko moim zadaniem, mówi się, że to czas ucieka, a to my się zmieniamy. No i kurcze ten odstęp czasowy między młodością, a starością jest jakiś taki “gumowy”. W młodości wydaje się nam, że starość to tak odległa sprawa, że nie warta uwagi, a potem w wieku mocno zaawansowanym, okazuje się, że to była jednak chwila. Młodość jest jak przedmowa do książki, ale wraz z upływem czasu najczęściej wychodzi, że książka zawiera jednak co innego niż obiecała przedmowa. Gombrowicz twierdził, że młodość jest wartością samą w sobie, czyli że niszczy wszelkie inne wartości, które nie są jej potrzebne, ale zgodnie z tym co ja przeżyłe...

 “Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga; Łam czego rozum nie złamie: Młodości! – Orla twych lotów potęga, Jako piorun twoje ramię.”        Adam Mickiewicz,              Oda do młodości Sięgam jeszcze umysłem w miejsca gdzie zostawiłem swoją młodość, czyli tam gdzie wzrok już nie sięga, ale teraz widzę to zupełnie inaczej niż widziałem wtedy. Szczególnie widzę inaczej to “Łam czego rozum nie złamie”. Z tego jak ogarniam to obecnie wynika, że rozum zazwyczaj spał, zamiast coś łamać. 😀 Ale to właśnie było w młodości najlepsze, że nie widziałem potrzeby pytać się o wszystko rozumu tak jak później w wieku dojrzałym czy przejrzałym. Potrafiłem na przykład jechać daleko w Polskę stopem z namiotem na plecach, mając 100,- zł w kieszeni (bardzo mało nawet jak na tamte pieniądze) i wytrzymać na takim budżecie miesiąc. Świat był wprawdzie wtedy inny i życzliwość ludzka pozwalała się wyżywić przez ten czas pr...

 Robert Maurice Sapolsky (ur. 1957) – amerykański biolog i neurolog: “Cechuje nas wręcz gorączkowa potrzeba dostosowania się, przynależności i posłuszeństwa. Dostosowanie to może działać na naszą niekorzyść, bo odrzucamy lepsze rozwiązania w imię głupoty tłumu.”   Tłum jest głupi, ale… bo zawsze jest jakieś ale… tłum to też my. 😀 Tłum może się nam wydawać czymś odległym, a nawet absurdalnym, jednak obecnie tłum jest tworzony wirtualnie przez osoby, które uważają, że jak tylu innych ludzi w Internecie tak myśli, to musi to być prawda. Jednak w rzeczywistości to jest tylko takie wrażenie wielkiej ilości ludzi wykreowane przez media, a człowiek przestaje mieć wątpliwości na podstawie niczego. Wystarczy przekonać kogoś, że większość uważa tak a tak, aby ten ktoś w to uwierzył, pomimo, że jest to dalekie od prawdy. Polega to na tym, że jakieś autorytety znane z tego, że są znane, opowiadają przez dłuższy czas bzdury, powiększając powoli ale ciągle tłum, który w to wierzy, aż dojdz...

 Z kotami jest tak, że nie mają właścicieli, ale za to przyjaciółmi są znakomitymi. Moja kotka intuicyjnie sama wyczuwa, gdzie mnie rwie na zmianę pogody i jest mi potrzebne ciepło. 😉 Potrafi tak siedzieć godzinę, dwie, aż zapomnę o tym, że rwało. Za młodu jeździłem po mrozie na motocyklu i teraz to wychodzi, ale skąd ona to wie nie mam pojęcia. 😀 Pies słucha i wykazuje zainteresowanie, nawet jak nie rozumie ani słowa, kot słucha i wykazuje brak zainteresowania, nawet jeśli rozumie, co się do niego mówi. Ale za to potrafi zaskoczyć człowieka tym co robi niczym nie przymuszony. Poza tym widząc kota na moich kolanach nikt nie pomyśli, że gadam sam do siebie. 🍺😀

 “Bądź zadowolony z tego, co masz; ciesz się tym, jak jest. Gdy zdasz sobie sprawę, że niczego nie brakuje, cały świat będzie należeć do ciebie” (Laozi, VI w. p.n.e.). Odwieczne pytanie: czy żeby być to trzeba mieć? Natura człowieka przeważnie pcha go do tego, żeby miał jak najwięcej. Chęć posiadania była główną przyczyną powstania społeczeństwa w obecnym warstwowym kształcie i jest przyczyną tego jak to społeczeństwo obecnie działa. A to jak działa sprawia właśnie, że aby w nim żyć, to trzeba mieć, czyli odpowiedź brzmi: tak. Zastanówmy się jednak, czy żyjąc w takim społeczeństwie, człowiek może osiągnąć takie poczucie, że już mu niczego nie brakuje. Każdy człowiek na każdym poziomie społecznym, ma dookoła siebie zarówno ludzi którzy mają mniej, jak i takich, którzy mają więcej. Ci co mają mniej, dają nam poczucie zadowolenia z siebie, ale ci co mają więcej… no cóż, tu już bywa różnie, nie musi to być nawet zwyczajna zazdrość, ale rodzi się pytanie dlaczego i chęć dorównania, albo...

 “Dobrego i karczma nie zepsuje, złego i kościół nie naprawi.” Przysłowie polskie. Nie jest mi do niczego potrzebne coś co mnie dyscyplinuje do bycia dobrym, pod groźbą kary. Staram się być dobrym w miarę możliwości, bez żadnych zewnętrznych nacisków. Nie są mi też do niczego potrzebne obietnice, ani groźby dotyczące tego co będzie ze mną po śmierci, zrozumiałem, że to jest nieistotne dla tego co przeżywam tu i teraz, a strach jest złym doradcą. Każdy widzi istniejący świat w taki sposób jak to jest mu najbardziej potrzebne do jego trybu życia. To co obserwuję dookoła mnie, to jest świat rzeczywisty, a to, że nie widzę wszystkiego, tego faktu nie zmienia. Nie ma przy tym dla mnie najmniejszego znaczenia fakt, że teorie naukowe dotyczące tego świata i jego ewolucji, są niedoskonałe. Ważne, że mogę tutaj zaplanować swoje życie i te plany realizować. A to jak powstał i działa wszechświat, jest ciekawe, ale do tego planowania w żaden sposób nie jest mi pomocne. Zbyt krótko żyję, żeby s...

 - Puk, puk! - Kto tam? - Merry. - Jaka Merry? - Merry Christmas! Czyli Święta i ich magia NA WESOŁO. Ledwo zniknęły z wystaw sklepów upiorne halloweenowe ozdoby i znicze, a na witrynach już wszędzie radosne elfy, choinki, prezenty i ,,promocje życia”. Wiadomo święta za pasem, a potem nadchodzą i cały inwentarz z nimi związany. 🙂🎄 Choinki wszędzie zdobią najważniejszy kąt w domu, zapach świec, kolędy, ozdoby świąteczne, prezenty, samopoczucie i atmosfera wspaniałe. Już w wigilię wszyscy celebrują tradycyjne objadanie się do rozpuku, obojętnie czy potraw na stole jest dwanaście czy też trochę mniej. Wieczorem zazwyczaj każdy ma już dosyć, ale od rana na śniadanie musi tradycyjnie być pęto białej kiełbasy, a potem odwiedziny i czym chata bogata. Wieczorem wydaje się, że teraz do końca roku już nic, 🥴 ale rano… przecież są święta więc na stół wędruje wędzona szynka, polędwica w galarecie, schab pieczony w ziołach, kaczka po pekińsku, pasztet, kiełbasa polska i cała reszta, która os...

Naturze nie należy zadawać gwałtu, lecz trzeba ją przekonywać; a przekonamy ją, zaspokajając pragnienia konieczne i te pragnienia naturalne, które nie przynoszą jej szkody, [...] Epikur (341–271 p.n.e.) Już tak dawno temu ludzie światli, widzieli szkody jakie wyrządza naturze człowiek, który zaspokaja swoje potrzeby bez zwracania uwagi na jej możliwości. Człowiek musi pojąć, że żadne ludzkie wysiłki, aby coś zmienić, jeszcze nigdy nic dobrego nie przyniosły, gdy były czynione wbrew naturze. Natura musi mieć możliwość spokojnie odbudować to co nam dała, a to jest wykluczone przy rabunkowej gospodarce przemysłowej. Umysły ludzi zostały zajęte zastępczymi problemami typu ratujmy planetę segregując śmieci, a rabunkowa eksploatacja zasobów natury oraz ich marnotrawstwo, ciągle trwają i poza kosmetycznymi zmianami nic się istotnego w tym temacie nie poprawia. Chociażby to: Ludzie niby rozumieją, że rola lasów dla środowiska, w tym tego w którym żyje człowiek, jest trudna do przecenienia, jed...

 “Ogół zwykłych ludzi ma zdolność niemyślenia o tym, o czym nie chce myśleć.” Blaise Pascal (1623–1662) Żyjemy w epoce tandetnych artykułów masowych. Dotyczy to również poglądów. Popyt jest automatycznie tylko na poglądy modne i poprawne politycznie. Każde rozumowanie jest ocenianie w oparciu o tą poprawność, nie liczy się logika i prawda, może być absurdalne byle się w niej mieściło. Absurdem jest mniemanie, że są ludzie, którzy lepiej wiedzą co inni ludzie powinni myśleć oraz co obraża ich uczucia i z tego powodu mają prawo aby to dyktować, szczególnie gdy są to ludzie znani jedynie z tego, że są znani. A jednak autorytet środków masowego przekazu utrwala taki pogląd i nie są one, wykładnią jak być człowiekiem wrażliwym, z wysoką kulturą osobistą, tylko są nośnikiem dla wypocin “inżynierów dusz”, którzy tą wrażliwość i kulturę osobistą chcą spłaszczyć i wcisnąć w standardy poprawności. Poglądy nie podlegają już prawom demokracji, bo rządzi nimi dyktatura mniejszości. Ludzie nie m...

 “Prawa są jak sieć pajęcza, w której więzną małe muchy, ale przez którą przebijają się wielkie.” “Nie masz w państwie nic boleśniejszego ponad to, kiedy ludzie sprytni uchodzą za mądrych.” “Okazja czyni złodzieja.” Francis Bacon (1561–1626) Czyli to co się dzieje u nas w Polsce, to nic nowego. Beneficjentem procesu transformacji w dużej mierze była na początku dawna nomenklatura PZPR i okolic. Nomenklaturze tej wcale nie zależało na "robieniu wielkiego biznesu" a'la Kulczyk czy Gudzowaty, nomenklaturze zależało bardziej na płynnym przejściu z jednej ciepłej posadki, na drugą, która pozwoli przetrwać szok transformacyjny. A jak dobrze wiemy, ze znalezieniem posady w radzie nadzorczej lub zarządzie jakiejś spółki łączyło się w pakiecie z uzyskaniem sympatycznej liczby akcji prywatyzowanej spółki, lub też przejęciem w inny sposób majątku tejże spółki. Aż nadszedł czas, gdy do prywatyzowania już nic godnego uwagi nie zostało. Co na to nowe “autorytety” polityczne i tak zwany...

 Hu! hu! ha! Hu! hu! ha! Nasza zima zła! Szczypie w nosy, szczypie w uszy, Mroźnym śniegiem w oczy prószy, Wichrem w polu gna! Autor: Maria Konopnicka, Zła zima  (1891) Jeszcze pamiętam, do podstawówki chodziłam czasami w korytarzu wykopanym w śniegu wyższym ode mnie. No cóż mamy ocieplenie i wszystko to co jest z nim związane. Klimatolodzy zaniepokojeni, a ja wręcz przeciwnie, dla dziadka ciepło to jest gratka. 🙂👍 Czasem najdzie jakaś tęsknota za dużym śniegiem,  ale nie jest to uczucie powalające, raczej taka mała tęsknotka. Zimy i tak całkiem nie zniknęły, czasem nadal jest mroźnie, choć niekoniecznie wtedy gdy trwa zima kalendarzowa. W grudniu nie ma co się spodziewać mrozu czyli święta bez śniegu, a jedyne co przypomina, że ten czas się zbliża, to gorączka świątecznych zakupów. Taki amok z parciem na zwiększone wydawanie ciężko zarobionych pieniędzy. 😀 Od jakiegoś czasu to jest najważniejsza świecka tradycja świąteczna. Pachnąca lasem choinka i karp w wannie już n...

 “Zadowolenie z samego siebie jest prawdopodobnie najtrudniej osiągalne.” Benedykt Spinoza (właśc. Baruch Spinoza; 1632–1677) Właśnie tak, całe życie byłem z siebie niezadowolony i to mnie pchało do przodu. To znaczy, lubiłem siebie jak najbardziej, ale chciałem lubić się jeszcze mocniej. 🙂 Myślałem, że zadowolenie z siebie przyjdzie z dojrzałym wiekiem i siedząc w wygodnym fotelu, przy wieczornej herbacie, z książką w ręku, będę pęcznieć z tego zadowolenia, jednak nic takiego się nie stało. Mam wprawdzie satysfakcję z tego co przeżyłem i nie rozmyślam o tym co poszło nie tak, ale nieszczęście, które mnie spotkało, skierowało moją uwagę bardziej, na to jak przeżywam niż co. Mam świadomość, że staczam się już od pewnego czasu z górki i obecny komfort fizycznego życia będzie coraz trudniej utrzymać. Dlatego pojawiło się nowe niezadowolenie, w tym też trochę z siebie. Potrafię wprawdzie utrzymywać jeszcze dobrą kondycję fizyczną, ale możliwości coraz mniej i na dodatek ubywa też ocho...

 “Jest tylko jedna droga do szczęścia, przestać się martwić rzeczami, na które nie masz wpływu.” Epiktet z Hierapolis (ok. 50 – ok. 130 r.n.e.) Hmm… Co znaczy przestać się martwić, przecież nie można nie brać takich rzeczy pod uwagę. Bardzo duża część tego co człowieka spotyka w życiu, to jest przecież to na co on nie ma wpływu. Nie jest to do końca przeznaczenie, bo albo ktoś inny ma na to wpływ, albo wpływają na to okoliczności, czyli jest to zmienne, a kierunek ruchu zmian nie jest zdeterminowany. Całe życie człowieka składa się z konsekwencji jego wyborów i tego co go spotkało. Choć najpiękniejszym złudzeniem człowieka jest to, że to on jest maszynistą swojej lokomotywy, to zwrotnicę przerzuca zazwyczaj ktoś inny (albo coś innego) niż maszynista i tak najtrudniej jest samemu zmienić swoje życie. Wszystko to, nie zmienia faktu, że warto mieć pogodne usposobienie i brnąć w życie z optymizmem. To wiele ułatwia i ma pozytywny wpływ na poczucie szczęścia, chociaż ten optymizm nie za...

 “Zanim umrę, chcę walczyć o życie. Dopóki mogę iść o własnych siłach, pójdę tam, gdzie zechcę.” Paulo Coelho (ur. 1947) Podobne motto towarzyszyło mi przez większość mojego dorosłego życia, aż tu nagle padła 70-tka na liczniku i to “iść o własnych siłach” nie wydaje mi się już tak oczywiste. Zawsze miałem znakomitą kondycję fizyczną, tak że bycie niedołężnym mi jeszcze długo (?) nie grozi, ale wyraźna i ciągle postępująca obniżka tej kondycji daje się już zauważyć. Widuję na mieście staruszków podpartych laskami, zgarbionych, ledwo powłóczących nogami i współczując im, nagle zacząłem zauważać, że niektórzy są w moim przedziale wiekowym. Szok to może nie jest, ale daje do myślenia. Wszedłem też w okres coraz większego zagrożenia różnego rodzaju chorobami wieku posuniętego i wstając z łóżka zanim pomyślę co dzisiaj będę robił, muszę pomyśleć co zrobić aby polepszyć sobie samopoczucie. Nie lubię,  deliberować nad tym, co by było, gdybym zrobił wszystko inaczej, dlatego przy popo...

 “Winą tego, że spotykają mnie nieszczęścia, jest moje istnienie. Gdyby mnie nie było, jakież by mnie mogły spotkać nieszczęścia?” Lao Tsy (Laozi), Wielka księga Tao Przewrotne to. Moim zdaniem to, że istniejemy jest gdzieś poza nami samymi, olbrzymi zbieg przypadków, rozciągnięty w czasie i przestrzeni, który z chaosu wyodrębnił ścieżkę dzięki której przyszliśmy na świat i istniejemy. Prawdopodobieństwo, że tak się stanie, na początku tej ścieżki przed milionami lat było żadne, jednak jesteśmy tutaj i istniejemy. Spotykają nas tutaj nie tylko nieszczęścia, ale przecież również chwile szczęścia i radosnych uniesień. Czy można mówić o jakiejś winie, tego zabiegu przypadkowych wydarzeń? Ta przypadkowość jest bardzo wyraźna nawet nie sięgając głęboko w miliony lat, gdyby mój Tata nie zdołał uciec z niemieckiego obozu pracy, przedtem jak Niemcy wycofując się przed aliantami, wymordowali tam wszystkich, a Mama gdyby po wojnie nie zaczęła pracować w Ceglorzu, tylko gdzieś indziej, to rod...

 Siadam sobie często wieczorem w fotelu przy świecy i rozmyślam o czymś, czasem ważnym, a czasem zupełnie nieistotnym. Dzisiaj przyszedł czas na myślenie o swoim wnętrzu. Ludzi, tak jak nauki można podzielić na ścisłych i humanistycznych, a ja jestem generalnie ten ścisły, na dodatek aż do bólu. No i chciałem właśnie porozmyślać o tym, gdzie się podział u mnie humanizm. Trzymam się mocno realizmu i faktów, jestem podobno twardy, czyli inaczej mało wrażliwy. Jest logika, nazwy, etykiety i słowniki, ale głębiej przecież nie wszystko jest ścisłe, potrafię też mieć uczucia, kochać i patrzeć na życie z zachwytem. Podziwiam naturę, drzewa, zwierzęta. Kiedy widzę o poranku świeży, pełen zieleni las, to nie muszę wiedzieć jak nazywają się te drzewa, aby wpaść w zachwyt. Potrafię czerpać pełnię radości z życia, bawić się i śmiać do rozpuku.  Jestem świadomy wszystkiego, czuję puls i piękno życia społeczeństwa ludzkiego, pomimo, że przeważnie piękne ono nie jest. Zachwycam się też dzieł...

 W telewizorze głównie filmy o tematyce “ostatnia misja twardziela przed śmiercią ze starości”, albo promocja Afroafrykanów ukazująca ich doniosły wkład w tworzenie naszej cywilizacji, a wszystko w proporcji ½ z reklamami. Normalny człowiek nie jest w stanie czerpać z tego żadnych przyjemności intelektualnych. Internet wiadomo, pozostaje czytanie książek. Niektóre  książki wystarczy skosztować inne się połyka, a tylko nieliczne trzeba przeżuć czytając wielokrotnie. Na tych opieram teraz swoje oszukiwanie wolnego czasu, bo wszystkie swoje książki już przeczytałem choć raz. Kiedy czytasz, świat realny przestaje istnieć i można być, kim się zechce. Sztuka czytania książek powoli zamiera, a przecież umysł potrzebuje książek, podobnie jak miecz potrzebuje osełki do ostrzenia.

 Miałem okazję spotkać się i porozmawiać ostatnio z kilkoma byłymi kolegami z pierwszej Solidarności. Poza wspominkami, rozmowy przepełnione były rozżaleniem i smutkiem. Nie ulega wątpliwości, że słusznie miniona formacja polityczna, obejmująca demoludy, nie sprawdziła się i musiała upaść. Ale czy to co jest obecnie, to jest to na co wtedy czekano? Wiele zdobyczy społecznych z przeszłości było przecież niezwykle cennych dla państwa jako całości i są bez wstydu stosowane w wielu krajach zachodnich, a u nas zlikwidowano wszystko co pochodziło z PRL-u, jak leci, bez żadnych kalkulacji. W latach 70-tych i 80-tych wybudowano ponad 550 nowych przedsiębiorstw, po transformacji zlikwidowano przemysł ciężki bo był podobno zacofany, ale nie zbudowano nic lepszego w zamian. Za komuny wybudowano 1000 szkół na tysiąclecie, a teraz zlikwidowano już ponad trzy tysiące różnych szkół. Za Gierka wybudowano prawie 2 miliony mieszkań czynszowych. Były to całe osiedla i mieszkania które Polacy mogli po...

 “Takie czasy nastały, że jak chcesz z kim mądrym pogadać, musisz rozmawiać sam ze sobą.” Sokrates Ciekawe co by powiedział, gdyby mógł zajrzeć na Facebooka. 😀 Granica między światem postrzeganym przez niektórych piszących, a tym rzeczywiście istniejącym, wydaje się być podobna do murów twierdzy nie do zdobycia. Na pewno zdarzają się ludzie, którzy urodzili się w złym ciele i każdy dorosły powinien mieć wolność wyboru tego, co chce zrobić ze sobą, jeśli uważa, że jest innej płci niż ta, z którą się urodził, ale nagła powszechność wśród  młodzieży postrzegania się inaczej niż wskazywały by na to narządy płciowe, to już jest epidemia. Wciskanie dzieciom, które przechodzą akurat burzę hormonów, durnych opowieści guru afirmujących zmianę tożsamości płciowej, zgodnie z tym co się wymyśli, jest pomysłem wyjątkowo szkodliwym. Co ciekawe Facebook bierze w tym czynny udział. W moim profilu pojawił się nagle prostokąt w którym mam wpisać “zaimki ekspresywne” żeby było wiadomo jak się d...

 Kultura, podobnie jak inne sfery naszego życia po transformacji, stała się strefą działania kapitalizmu. Telewizja, prasa, media nieuchronnie stały się słupem do udostępniania powierzchni reklamowych. Bezinteresowność, tak ważna moim zdaniem dla wolnej sztuki, przestała  mieć znaczenie. Wszystko zaczęło schlebiać przeciętnym gustom, a  kicz i miernota są tłoczone odbiorcą do głów, tworząc u nich niskie potrzeby. To proces bardziej rujnujący dla kultury niż handel podróbkami dla ekonomii renomowanych przedsiębiorstw. Ameryka wciąż daje nam “dobry” przykład, a Polska jest wyjątkowo podatna na takie ogłupianie. Niepostrzeżenie zaczęto zmieniać kulturę na pop kulturę i rozrywkę. Procesy kulturotwórcze błyskawicznie straciły sens i znaczenie. Zamiast krytyki i opinii, mamy rankingi, systemy ocen, gwiazdek, like’ów. Twórcy, okazali się nieodporni na taką korupcję rynku sztuki. Wytworzono osobliwy przemysł pogardzający kulturą wysoką, w którym twórcy zamiast brać odpowiedzialno...

 Między działaniami mózgu, a komputera istnieje duża różnica. Nasz mózg przerabia olbrzymią ilość docierających do niego sygnałów równocześnie. Wpływają do niego sygnały z różnych zewnętrznych i wewnętrznych wyspecjalizowanych narzędzi. Tę olbrzymią ilość danych mózg stara się scalić w pojedyncze wrażenie. Oprócz tego, trzeba też wziąć pod uwagę to, jak mózg panuje nad naszymi emocjami. Ludzie nie są w stanie powtórzyć tego typu działań mózgu, przy pomocy komputerów, czy innych technicznych urządzeń, w takiej skali, a już nurtuje niektórych pytanie czy sztuczna inteligencja zastąpi mózg człowieka i tym samym temu człowiekowi zagrozi,  chociaż przecież jej twórcom nie chodzi o zastąpienie naszego mózgu. Ani to potrzebne, ani długo jeszcze możliwe nie będzie. Sztuczna inteligencja wzorowana na możliwościach mózgu, swoje zastosowanie znajduje w dziedzinach technicznych, gdzie jest wymagana wąska specjalizacja i duża powtarzalność. Mózg człowieka, który musi ogarnąć wszystko i być...

 Jeżeli ktoś picie alkoholu traktuje jako wyjście, to nie ma dwóch zdań, ma problem. Uzależnić się od alkoholu jest łatwo, bo spożycie alkoholu ma swoje plusy, które potrafią uśpić czujność mózgu. To właśnie plusy, powodują uzależnienie, nikt nie uzależnia się przecież od minusów. Innymi słowy, aby zapobiegać uzależnieniu, trzeba mówić o tym, jak zrezygnować z potrzeby wykorzystywania plusów spożywania alkoholu, a nie straszyć minusami. Nie każdy spożywający alkohol, nawet w dużych ilościach, się uzależni, decyduje o tym na przykład genetyka, a nawet waga ciała, co jest już mniej oczywiste. Jednak nie ma bezpiecznego sposobu, aby sprawdzić jakie są tu nasze możliwości. Albo się uzależnimy pijąc, albo niekoniecznie, jednak można się o tym przekonać dopiero po fakcie, gdy jest już za późno. Pani psycholog, którą musiałem dawno temu przejść, aby uzyskać zdolność do pracy, po godzinie seansu stwierdziła, że jestem CHYBA alkoholikiem, bo choć piję alkohol nieczęsto, to jednak dla przyje...

 Wielkim osiągnięciem dawnych humanistów było nadanie istocie ludzkiej normalnej ziemskiej wartości, dostrzeżenie sensu w działaniach mających cele doczesne. Czy to jednak ma znaczyć, że żyjemy jedynie po to aby się trudzić w celu ich osiągnięcia? Obecnie przeważająca część nas żyje tak: większość czasu pracuje, dojeżdżając do pracy i domu siedzi za kierownicą samochodu, w domu kolacja, telewizja i sen, co jakiś czas wyjeżdża na weekendy i wakacje z rodziną, mieszka z dziećmi, tak długo aż ich nie wychowa, a potem już tylko oczekiwanie na emeryturę. Plany dotyczące tego co nareszcie zrobi gdy będzie na emeryturze, typu podróże i korzystanie z zabronionych pieniędzy, życie weryfikuje zazwyczaj na nie, a bo to zdrowie nie pozwala, albo pieniędzy nie ma tyle ile byśmy potrzebowali. A nasz świat jest zdobywany i poznawany przez kogoś innego i zdecydowana większość ludzi obserwuje to jedynie przez telewizję i internet. Do tego wszystkiego, przeciętny człowiek nie tworzy samodzielnie swo...

 Heraklit “Jesteśmy i nie jesteśmy zarazem.” Prawdą jest, że nie trwamy w jakiejś trwałej i niezmiennej formie i nieustannie się stajemy, dzieckiem, młodzieńcem, dojrzałym człowiekiem i w końcu starcem. Ale nasze życie stanowi jednak całość, ograniczoną i spójną, a pomiędzy poszczególnymi okresami zachodzą ścisłe korelacje i związki, przy czym granice między nimi są w najwyższym stopniu płynne. Czyli jednak cały czas jesteśmy to my, choć tacy inni. Ja jestem pewien, że to jak wyglądało moje dzieciństwo i pozostałe okresy, ma ogromny wpływ na to, jak wygląda moja starość. Od zawsze odwoływałem się w swoich decyzjach do rozumu i doświadczenia, choć na początku i rozum i doświadczenie były niewielkie. 😉 Nigdy nie lubiłem, gdy ktoś lub coś kierowało moim postępowaniem, co zawsze sprawiało mi masę kłopotów, zarówno w rodzinie (nieposłuszne dziecko), w szkole (inteligentny, ale  zachowanie naganne) jak i potem w pracy najemnej (niezdyscyplinowany pracownik). W pracy tej używano wob...

 Ostatnio często przeglądam zdjęcie, a mam ich około 5000. Są wśród nich też takie stare jak to. Dawno przeminęły już te czasy i to co się wtedy działo, a pamięcią sięga do nich niewielu ludzi. Są na nim Prababcia, Pradziadek, Dziadek i Wuja ze strony Mamy, reszta ludzi jest mi kompletnie nieznana, tak jak i to, co na tym zdjęciu zostało uwiecznione, choć może to dotyczyć również kogoś z mojej odległej rodziny. Osobiście znałem tylko Wuja, pozostali zmarli zanim się urodziłem. W mojej pamięci coś się jeszcze da wyszukać na ten temat, znam wioskę w której urodziła się moja Babcia, pamiętam co nieco z tego co opowiadała. Ale powoli ta wiedza odchodzi w niebyt, wraz z ludźmi, którzy pamiętają. Dla młodych członków rodziny to już jest tylko odległa historia, coś co się wie, że było, ale szczegółów się już nie pamięta, podobnie jak dla mnie są czasy moich prapradziadków. Czas zmienia ludzi w miejsca na cmentarzu, a mgła powoli otacza to co było i przeglądając takie stare zdjęcia to już ...